Η σύγχρονη επιστήμη επιμένει πάνω στο δόγμα της εξέλιξης αλλά το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρώπινη λογική και τη "μυστική δοξασία" και η ιδέα επιβεβαιώνεται από...
Ο σκοπός αυτού του έργου μπορεί να εκφραστεί ως εξής: να δείξει ότι η Φύση δεν είναι «μια τυχαία συνένωση ατόμων» και να αποδώσει στον άνθρωπο τη δικαιωματική θέση του...
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της υποφαινόμενης συγγραφέως έχει αφιερωθεί στη μελέτη του κρυμμένου νοήματος κάθε θρησκευτικού και άλλου μύθου οποιουδήποτε...
Μέσα από αυτό το βιβλίο παρουσιάζεται μία διαφορετική προσέγγιση της σύγχρονης πραγματικότητας του κόσμου, όπου διαβιούμε και εργαζόμαστε, οπότε κατατίθενται διάφορες εναλλακτικές φιλοσοφικές τοποθετήσεις που αφορούν στον άνθρωπο και στη σημερινή κοινωνία...
Η Τέχνη Να Ζεις και Να Πεθαίνεις είναι ένα βιβλίο με επιλεγμένα αποσπάσματα από ομιλίες του Osho, που μας δίνουν τα κλειδιά για να ζήσουμε και να πεθάνουμε με ευδαιμονία.
Η συλλογή αυτή των άχρονων διδασκαλιών ενός από τους μεγαλύτερους Σοφούς της Ινδίας, του Σρι Νισαργκαντάττα Μαχαράτζ, θεωρείται από πολλούς ως ένα κλασικό πια πνευματικό έργο της σύγχρονης εποχής αποκαλύπτει τη μοναδικότητα και το μεγαλείο της ζωής και του έργου του Σοφού...
Η εσωτερική γνώση συνδυάζεται με την θρησκειολογική έρευνα και μελέτη, με αποτέλεσμα να έχουμε μια ουσιώδη και εις βάθος ανάλυση των επιδράσεων που δέχθηκε κατά τη...
Μία από τις βασικές παραδοχές του Παρακέλσου ήταν ότι τα διάφορα πλάσματα της ελληνορωμαϊκής μυθολογίας και της ευρωπαϊκής λαϊκής παράδοσης μπορούν να αποδοθούν σε καθένα από...
Ο συγγραφέας, βασισμένος πάνω στην πλούσια επαγγελματική του γνώση για τον αποκρυφισμό και την παραψυχολογία, αναλύει με επιστημονική αυστηρότητα όλο εκείνο το σύνολο των περιστατικών, που αντιπροσωπεύουν τις πλέον παραμελημένες απόψεις ή τις λιγότερο γνωστές...
Αναζητώντας τη Φλόγα μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι! «Φως, περισσότερο φως!» θρυλείται πως ήταν τα τελευταία λόγια του σπουδαίου Γερμανού ποιητή, μυθιστοριογράφου και φυσιοδίφη, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε...
Η νοημοσύνη μας από τον νόμο της αιτιότητας γλιστρά και φεύγει απαρατήρητη, απαλά και αθόρυβα. Προκαταλαμβάνοντας τον Κρόνο/χρόνο τείνει να διαχυθεί αδιαφοροποίητη στο δίκτυ της συγχρονικότητος, χωρίς όμως να παρακωλύει τον νόμο της αιτιότητας στην λειτουργία του.