Η κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, με τον ιδιαίτερο συγγραφικό και ποιητικό λόγο της, αποτυπώνει στο χαρτί αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα που κουβαλάει από τα παιδικά της χρόνια μεγαλώνοντας δίπλα στον «δέσμιο άγριων λύκων» Μίκη Θεοδωράκη...
Στο βιβλίο αυτό η Ομότιμη Καθηγήτρια Ιατρικής επιχειρεί να αποτυπώσει το δεσμό που συνδέει τους γιατρούς με τη φιλοσοφική σκέψη από αρχαιοτάτων χρόνων...
Στο βιβλίο αυτό, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, η γνωστή δημοσιογράφος Ρένα Κουβελιώτη, με κοφτερό και αυτοσαρκαστικό λόγο, αποτυπώνει τον καθημερινό αγώνα μιας μητέρας, η οποία αποφασίζει να μεγαλώσει μόνη το παιδί της, παλεύοντας ταυτόχρονα με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του εγκεφάλου της που δεν της αφήνει πολλά περιθώρια χρόνου...
Το παρόν λεύκωμα είναι το πρώτο που εκδίδει ο Δημήτριος Τσακίρης, γιατρός στο επάγγελμα, και περιλαμβάνει στιγμιότυπα και πορτραίτα δρόμου από την Ελλάδα και το εξωτερικό...
"Τούτα τα τραγούδια τα ’λεγαν ως προχτές στη Σαλονίκη οι κοπέλες, καθώς συγύριζαν την κάμαρά τους, οι εργάτες στα καπνομάγαζα, οι βαρκάρηδες στο λιμάνι...
Το κείμενο αποτελεί εισήγηση του Μίκη Θεοδωράκη στο Συνέδριο "Ελεύθερων Καλλιτεχνών" της Δυτικής Γερμανίας, στο Τύμπινγκεν το 1987, το οποίο δημοσιεύτηκε αυτούσιο στη γερμανική εφημερίδα "Frankfurter Allgemeine", κατόπιν στην ελληνική εφημερίδα "Πρώτη" και έπειτα εκδόθηκε το 1989 σε βιβλίο από τις εκδόσεις Γνώσεις...
Πρόκειται για πορτρέτα λογοτεχνών, ποιητών και σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως οι: Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Κική Δημουλά, Τίτος Πατρίκιος, Ζυράννα Ζατέλη και άλλοι, τα οποία φιλοτεχνήθηκαν με ρεαλιστικό τρόπο από το πενάκι της σκιτσογράφου και τα οποία παρουσιάζονται και στην έκθεσή της....
Η Μαριέττα Πεπελάση μέσα από το γλαφυρό ύφος και την περιγραφή εικόνων, άλλοτε παρμένων από τον κόσμο που μας περιβάλλει κι άλλοτε εμπνευσμένων από τον σουρεαλισμό του υποσυνείδητου, προσπαθεί να απεικονίσει τις αντιθέσεις που ενυπάρχουν τόσο στον άνθρωπο ως έναν αυθύπαρκτο μικρόκοσμο όσο και στην κοινωνία που τον "γεννά" και μετέπειτα τον φιλοξενεί....
Το "Θέατρο της Οικουμένης" είναι άλμα προς την αιωνιότητα της ομορφιάς, ζωές που ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους, αναμνήσεις που πέρασαν από το εκκολαπτήριο των θαυμάτων του λόγου....
Πρόκειται για μια σειρά συνομιλιών της συγγραφέως με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, ένα εξομολογητικό "μουχαμπέτι", όπως του άρεσε να το αποκαλεί, που βάστηξε για δέκα σχεδόν χρόνια....
Ο Γιάννης Βούρος χρησιμοποιεί λόγο απλό και καθημερινό, λαϊκό, χωρίς πολλά καλολογικά στοιχεία, πατώντας συνειδητά και εστιάζοντας κυρίως στο "τι" θέλει να πει και λιγότερο στο "πώς" θα το πει....