Γραμμένο στη δεκαετία του 1960, το σπουδαίο αυτό μυθιστόρημα, που κατέχει κεντρική θέση στην πορτογαλική λογοτεχνία, σκιαγραφεί με καθαρότητα, λιτότητα και τόλμη την κοινωνία του ευρωπαϊκού νότου...
Με μια λέξη που δεν απαντάται στο βιβλίο διαλέγει να τιτλοφορήσει το μυθιστόρημα που του χάρισε το Βραβείο Dashiell Hammett 2007 ο Λεονάρδο Ογιόλα: Τη λέξη «chamamé» που θα μπορούσε να αναφέρεται τόσο σε μια απ’ τις τοποθεσίες στις οποίες εκτυλίσσεται η δράση, όσο και στον ρόλο που διαδραματίζει η μουσική σε όλο το έργο: Το chamamé είναι ένα είδος μουσικής και χορού της Αργεντίνικης ακτογραμμής, παρότι τα τραγούδια που «ακούγονται» στο μυθιστόρημα ελάχιστη σχέση έχουν με το συγκεκριμένο είδος...
Μήπως η ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει επειδή έχουμε λογοτεχνία; Εν μέσω μιας περιόδου προσωπικής και λογοτεχνικής μεταμόρφωσης, ο αφηγητής αρχίζει να παρατηρεί σημάδια σε πόρτες και κυρίως σε διαδοχικά δωμάτια...
Η γαλλική πρωτεύουσα ζει εποχές μεγάλων αλλαγών, με την κατασκευή των μεγάλων λεωφόρων και την εμφάνιση ενός νέου καλλιτεχνικού ρεύματος, του ιμπρεσιονισμού, που θα αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν την τέχνη και τον κόσμο...
Ο Ρούμπιο, ο υπεύθυνος ασφαλείας ενός πολυτελούς ξενοδοχείου, ο Παλμέρα, ένας άνεργος μεσήλικoς, λάτρης των σπαραξικάρδιων τάνγκο, και η Κόρα, μια πόρνη που πήρε το όνομά της από την πρωταγωνίστρια της ταινίας Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές, θα μπλεχτούν, σπρωγμένοι από την ανάγκη, σε μια περιπέτεια που τους ξεπερνάει...