Με μια ποιητική σύνθεση, ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης αναστοχάζεται ρυθμικά τις έννοιες και τις πρακτικές της Φιλίας, της Επανάστασης, του Έρωτα, της Μνήμης, και της Υπέρβασης του Θανάτου...
Σε ένα Πηγαίο πέλαγος, σχηματισμένο από σταγόνες που κυλούν από μέσα μας, συναντιούνται όσα νιώσαμε, αλλά δεν τα εκφράσαμε· όσα ονειρευτήκαμε, αλλά δεν τα ζήσαμε στο φως καμιάς ημέρας...
Ποια είναι η γκροτέσκο μορφή που εμφανίζεται στην άκρη του πλάνου από τη μέρα της γέννησής σου και που όσο περνούν τα χρόνια, κάνει όλο και πιο αισθητή κι ενοχλητική την παρουσία της; Γιατί η γερόντισσα άστεγη στο βασιλικό κήπο αρνείται τα χρήματα και προσβάλλει αυτόν που της τα προσφέρει; Ποιο, άραγε, είναι το μυστικό της ευθυμίας και πώς η αφήγηση του ονείρου ταιριάζει ακριβώς με το yang της ζωής; Πόσες μάσκες έχουμε; Και πόσες απ’ αυτές έχουν ήδη γίνει δέρμα μας; Δώδεκα μικρές μαχαιριές που στάζουν στο γάργαρο ρυάκι της μνήμης και της φαντασίας· ρετουσάρουν τα περιγράμματα, χρωματίζουν τον παλμό...
Η νέα ποιητική συλλογή της Ευδοκίας Ζορπίδου αναφέρεται σε παλιρροϊκά κλειδωμένους ανθρώπους που δεν αποκαλύπτουν ποτέ τη σκοτεινή τους πλευρά, στην ειμαρμένη, αλλά και στην ελευθερία της βούλησης, σε «παρ'' ολίγον ενέργειες» και μετέωρα βήματα, σε ανθρώπους με χακί «δέρμα παραλλαγής, μακρινούς επισκέπτες της ζωής», αλλά και σε ανθρώπους που γεύονται το νέκταρ της, ταυτόχρονα όμως, διερωτώνται «κι όλα αυτά προς τι;», σε ανθρώπους που «στοχάζονται για τη ζωή και τον θάνατο», που θρηνούν για την απώλεια της ομορφιάς και της νεότητας...
Η παρούσα μελέτη εξιστορεί τα γεγονότα που σχετίζονται με το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα στο Ηράκλειο από το 1902, που συγκροτήθηκε η πρώτη επί Κρητικής Πολιτείας συντεχνία, ως το 1947,