Κάποτε ο Πλάτωνας, ο σπουδαίος αρχαίος φιλόσοφος, διηγήθηκε τον μύθο του σπηλαίου: Σε μια σπηλιά βαθιά στη γη ζούσαν άνθρωποι που δεν είχαν βγει ποτέ από αυτή...
Ποιο είναι το μυστικό που κρύβει ο πίνακας που βρέθηκε στο άβατο του διάσημου ζωγράφου Βασίλη Σκουλά; Ποιος τον δημιούργησε; Γιατί όσοι συνδέθηκαν μαζί του είτε πέθαναν ξαφνικά, είτε εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη, είτε ακόμη χειρότερα έχασαν τα λογικά τους; Ποια θα μπορούσε να είναι η σχέση ενός μισοπεθαμένου και ρακένδυτου ζητιάνου με τα γεγονότα αυτά; Ποιον προστατεύει ο Ρώσος μεγαλέμπορος έργων τέχνης που δολοφονείται στην Πόλη; Αυτά αλλά και αρκετά ακόμη βασανιστικά ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν ο ανυποψίαστος νεαρός επιχειρηματίας και συλλέκτης πινάκων ζωγραφικής Αλέξανδρος Κοντορής και η βοηθός του στο δεκαήμερο ταξίδι τους στην Αθήνα...
Το Κέντρο Πόνου & Παρηγορικής Αγωγής του Αρεταίειου Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, όπως και κάθε κέντρο πόνου, γίνεται το σταυροδρόμι όπου συναντιούνται οι αρχέγονοι αντίπαλοι: η ζωή και ο θάνατος...
Τρεις μήνες που κράτησε ο πρώτος καθολικός εγκλεισμός της πανδημίας του κορωνοϊού, τις νύχτες που έμενα ξάγρυπνη απάλυνα τον πόνο της απουσίας και τον τρόμο για τα μελλούμενα γράφοντας… Και, σαν τέλειωσε το μεγάλο μαρτύριο, τέλειωσε μαζί και το γραπτό μου, που έμελλε να πάρει τον δρόμο του βιβλίου...
«Έλεγε πως οι κοκκινομάλλες γυναίκες είναι όμορφες γιατί συνδυάζουν τη ζεστασιά της φωτιάς στο κεφάλι τους και την ήρεμη δύναμη της γης με τη χρυσαφένια τους επιδερμίδα...