Σε ένα πολυσέλιδο γράμμα που μια καθηγήτρια της ιατρικής στέλνει στη νεαρή γιατρό και μαθήτριά της Φαίδρα με σκοπό να την εμψυχώσει, ξετυλίγονται ιστορίες που πηγάζουν από τις επαγγελματικές της εμπειρίες...
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος, […] αν μπορείς να υποφέρεις ν’ ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες, […] κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις, […] τότε θα ‘ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη, και –περισσότερο ακόμα– θε να ’σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου...
Αν υπάρχει έστω και μία απειροελάχιστη πιθανότητα να επέδρασαν θετικά ο κορονοϊός (και ο συνακόλουθός του εγκλεισμός) στη ζωή των ανθρώπων, του κάθε ανθρώπου, αυτή είναι ότι τον βοήθησε να στραφεί στον εσωτερικό εαυτό του, να καταγράψει τις πιθανές εντυπώσεις και σκέψεις του αντίκρυ σ’ ένα τοπίο, μία εικόνα, ένα γεγονός, ένα θέμα, θέματα που μας αφορούν όλους...
Ρομάντσα Το πρώτο μας βράδυ Φιλία Είσαι το φως μου Δειλία Ο πειρασμός Καινούργια αγάπη Για θυμήσου, αγαπημένη! Ήρθες Η άπληστη καρδιά μου Κυρίευσέ με Μια φορά Λάθος δρόμος Η εξάρτηση Ποτέ σου μην πεις Οπτασία Ο καταλύτης μου Άστατο κορίτσι Νοσταλγία Είσαι τόσο μακριά! Να φύγεις Μετά την προδοσία Οι αποστάσεις μας Όπως τότε Μια παλιά φωτογραφία Ήρθε η ώρα Ξένοιαστη νιότη Ένα δάκρυ Αχ, αγάπη! Το σπασμένο γυαλί Τι συμφορά Η αγάπη Αχ! Θεώνη! Θύμησες Χαρά Στον Νίκο Καζαντζάκη Η λάσπη μου Μισή ζωή Δε θέλω Στερνά από μια λύπη Φοβού τους Δαναούς Ο πρόσφυγας Για μια καινούργια μέρα Πορεία για την ειρήνη Τα παιδιά του 1940 Πείνα Ο αγώνας της λευτεριάς Πάντα ψηλά Για τη λευτεριά Ο τάφος του αγωνιστή Είναι έγκλημα Ένας ήρωας πέθανε Πριν απ’ τη θύελλα Λευτεριά Μάνα μού κόψαν το δεντρί Όνειρα Μια σπίθα ελπίδας...
Στο ανά χείρας δίδυμο βιβλίο θα βρει ο αναγνώστης αδέσποτους στίχους της Έβης-Άννας Γαβριηλίδου-Τσουράκη και έμμετρα αφηγήματα της φιλίας, της ηδονής και άλλων τινών του συζύγου της, Αχιλλέα Τσουράκη, γνωστού και έγκριτου λογοτέχνη, μέλους της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών...