Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έχει ζήσει στην Ελλάδα. Είναι επίτιµος και οµότιµος καθηγητής Θεατρολογίας στο ΕΚΠΑ (ιδρυτής του Τµήµατος Θεατρικών Σπουδών µαζί µε τον Σ. Α. Ευαγγελάτο) και παρασηµοφορηµένο µέλος της Ακαδηµίας Επιστηµών της Αυστρίας. Επίσης, έχει διδάξει πολλά χρόνια στο Πανεπιστήµιο της Βιέννης, καθώς και σε πολλά ευρωπαϊκά και αµερικανικά Πανεπιστήµια. Έγραψε πάνω από 120 βιβλία στα ελληνικά, αγγλικά και γερµανικά και δηµοσίευσε περί τα 500 µελετήµατα και περισσότερες από 1.000 βιβλιοκρισίες, για θέµατα της ιστορίας του ελληνικού και του βαλκανικού θεάτρου, καθώς και περί ελληνικής και συγκριτικής λαογραφίας και νεοελληνικών σπουδών και περί της θεωρίας του θεάτρου και του δράµατος. Από πολύ νέος γράφει ποίηση (κυρίως στα ελληνικά) αλλά µόνο πρόσφατα άρχισε να δηµοσιοποιεί τα έργα του. (Πηγή: Εκδόσεις Νίκας/ Ελληνική Παιδεία Α.Ε., 2022)
Ο οξύρρυγχος ποιητής οσφραίνεται από μακριά τις λέξεις, ψυχανεμίζεται αμφίδρομα σήματα, σάρκες ιδεών στήνει ηχητικά οχυρά με αμφοτερόγλωσσα νοήματα αλλά ευχόρευτους ρυθμούς...
Θα έρθει, το ξέρω, το νιώθω θαρθεί το ψυχανεμίζομαι, δεν είναι φαντασία στο μεδούλι εκκολάπτεται, οσμή στον αέρα το λένε τα βουνά, το ξέρουν και τα κύματα το απρόοπτο θέλει πίστη, θέλει αφοσίωση το απρόσμενο εγκαρτέρηση, λατρεία το άγνωστο πάντα έλκει• τι προσμονή τι ένταση, τεντωμένα νεύρα, τι προσοχή ανά πάσα στιγμή, σε κάθε δευτερόλεπτο ανοίγει η πόρτα και μπαίνει, αυτή, αυτή η τύχη η ίδια, ή η ατυχία η ασχημούλα … Το αναπάντεχο είναι το μόνο σίγουρο...
Στο πόνημά του αυτό, ο γνωστός πανεπιστημιακός εξετάζει την περίπτωση της (πολυσχιδούς και πολυτάλαντης) συγγραφέως Παυλίνας Παμπούδη, η οποία εμφανίστηκε στα γράμματα ως εξέχον μέλος της «Γενιάς του ’70» και συνεχίζει μέχρι σήμερα να παράγει έργο ποιητικό, πεζογραφικό, μεταφραστικό, εικαστικό...