Tην ενσωματωμένη ανοησία των κυμαινόμενων εννοιών πώς την αντιμετωπίζεις; Τη δειλία του υπονοητικού λόγου; Τα αμφίσημα και ερμαφρόδιτα; Και τις ορδές του φιλολογικού μπλαμπλαλισμού; Και εκείνη την επιστημονική συμπλοκή και διαπλοκή του αναφορικού παραπομπισμού; Τη δήθεν τέχνη της επιστημονικής φιλοσοφικότητας; Τις παγίδες της κουλτούρας της καθιερωμένης ακαδημαϊκής ευπρέπειας; Το πολιτικό γλωσσικό ερπετό; Την ηθικοθρησκευτική φοβική υπνηλία; Και εδώ «....
Τι ωραία να ξυπνάς και ξαφνικά να βρίσκεις ένα κείμενο που σου καρφώνει την αχίλλεια πτέρνα σου στο χώμα κι ενώ το αίμα στάζει αργά ένα άγριο φιλί σε τυραννάει και σου μετράει τον καιρό με μια μονάδα χρόνου νέα Τα πλατάνια έριξαν τον βαθύ τους ίσκιο τα κυπαρίσσια μια ανάλαφρη σκιά τα πεύκα σού σφύριζαν ασταμάτητα κι εσύ περπατούσες αμέριμνα στις γυμνές αλέες του φθινοπώρου μου Έρχεσαι...