Πρόκειται για την τρίτη στη σειρά εκδοτική του προσπάθεια, «γενεσιουργό υλικό» της οποίας, όπως και ο ίδιος επισημαίνει, είναι κάποια «φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματά» του που μετουσιώθηκαν σε λέξεις...
Σε αυτήν τη δεύτερη ποιητική του σύνθεση, ο ποιητής ενορχηστρώνει μια «χορεία» λέξεων και συναισθημάτων σε μια σπονδυλωτή αφήγηση ποιητικού οίστρου και πένθους...
Ο αφηγητής της ιστορίας, που είναι πιλότος, αναγκάζεται να πραγματοποιήσει αναγκαστική προσγείωση στην έρημο της Αφρικής, γιατί το αεροσκάφος του παρουσίασε μηχανική βλάβη...
Ο συγγραφέας μάς μεταφέρει με τον λόγο του μπροστά στον αυτόχειρα Πιλάτο, ο οποίος ψυχορραγεί με ανοιγμένες τις φλέβες του από τα καρφιά που σταύρωσαν τον Ιησού...
Η συγγραφέας μάς μεταφέρει σε μία κοινωνία του μέλλοντος ‒η οποία δεν απέχει και τόσο πολύ από την τωρινή‒ και περιγράφει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου, του Χάρη Πολέμη, ο οποίος ζει σε ένα δυστοπικό καθεστώς, στο οποίο άρχει η τάξη των Κατασκευαστών και ακολουθούν οι τάξεις των Κρατικιστών και των Εργατών...
Τριάντα ένα χρόνια μετά τον θάνατό του δημοσιεύονται πολλά –όχι όλα– από τα ποιήματα που άφησε ο συγγραφέας στον αδερφό του, ο οποίος και ανέλαβε την έκδοσή τους...
Με μία πένα άκρως ρεαλιστική, ο συγγραφέας μάς διηγείται μια σειρά ιστοριών που έχουν ως κοινό παρονομαστή την απώλεια –πάσης φύσεως– και τον αντίκτυπό της σε διαφορετικές κάθε φορά καταστάσεις...
Πρόκειται για μία ιστορία με πρωταγωνίστρια τη γνωστή σε όλους μας μικρή Ελένη, η οποία όμως έχει πια μεγαλώσει! Το παραμύθι χωρίζεται σε τρία μέρη με διαφορετικό κάθε φορά ηθικό δίδαγμα...
Μέσα από νοσταλγικές εικόνες του παρελθόντος, η ποιήτρια μάς μεταφέρει εντόνως συναισθήματα και πάθη που άντεξαν στο πέρασμα του πανδαμάτορα χρόνου και διασώθηκαν μέσω της γραφής της...