Τι είναι ο χώρος; Είναι άραγε –όπως ισχυρίζεται ο Νεύτωνας– μια πραγματική και αυθυπόστατη οντότητα, ανεξάρτητη από τα όντα που ο ίδιος εμπεριέχει, ένας χώρος δηλαδή «απόλυτος»; Ή μήπως δεν είναι μάλλον παρά –όπως διατείνεται ο Λάιμπνιτς– ένα προϊόν αφαίρεσης, η συσχέτιση των όντων ειλημμένη καθ’ αυτήν, ένας χώρος δηλαδή «σχετικός»; Η συντομότατη, όμως και μεστότατη πραγματεία Περί του πρώτου θεμέλιου λόγου της διάκρισης των διευθύνσεων στον χώρο, η οποία συντάχθηκε και δημοσιεύθηκε το 1768 (δύο μόλις χρόνια προτού ξεκινήσει η σιωπή και βαθιά περισυλλογή του Καντ που οδήγησε στην εκπόνηση της Κριτικής του καθαρού Λόγου) συνιστά πολύτιμο τεκμήριο για την εξέλιξη του καντιανού στοχασμού: Ο χώρος δεν συνιστά μεν εδώ ακόμη a priori παράσταση και όρο της δυνατότητας της εμπειρίας και των αντικειμένων αυτής, αποδεικνύεται όμως ήδη προϋπόθεση της παράστασης των όντων...
Το βιβλίο αυτό του μεγάλου Γερμανού κοινωνιολόγου και πολιτικού φιλοσόφου περιλαμβάνει συνολικά πέντε κείμενα, τρία σύντομα και δύο εκτενέστερα, τα οποία πραγματεύονται αφενός κρίσιμα ζητήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής και αφετέρου σημαντικά ερωτήματα που αφορούν στη θεωρία της δημοκρατίας και την εύρυθμη λειτουργία της πολιτικής δημόσιας σφαίρας και του δημοκρατικού πολιτεύματος...
Τα δύο υπομνηματιζόμενα κείμενα, τα οποία φέρουν τον ίδιο τίτλο, συντάχθηκαν το 1924 και είναι τα πρώτα στα οποία ο Χάιντεγκερ παρουσιάζει το φιλοσοφικό πρόγραμμα του Είναι και χρόνος (1927), ενός έργου που σημάδεψε την πορεία της φιλοσοφικής σκέψης στον 20ό αιώνα...
Ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους του 19ου αιώνα, πρωτοπόρος, οραματιστής, πνεύμα άναρχο, που άνοιξε με το έργο του καινούργιους δρόμους στην Τέχνη, ο Κουρμπέ βγαίνει εδώ από τον συνήθη ρόλο του: στην καρδιά του Γαλλο-πρωσικού πολέμου αφήνει το πινέλο και πιάνει την πένα...
Ποια είναι άραγε η μεταβολή την οποία –σύμφωνα με τον Μάρτιν Χάιντεγκερ– υφίσταται η αρχαία ελληνική σκέψη κατά τη μετάφρασή της, αρχικά, στη γλώσσα και τον κόσμο των Ρωμαίων, αλλά και στις νεότερες γλώσσες; Πρόκειται πράγματι για μιαν αλλοίωση, η οποία δεν μας επιτρέπει πια την πρόσβαση στην αυθεντική σημασία των κεντρικών εννοιών του αρχαιοελληνικού στοχασμού; Με αφορμή το ανωτέρω ερώτημα που θέτει ο Μάρτιν Χάιντεγκερ, η πραγματεία αυτή εξετάζει συστηματικά και κριτικά το πώς ο Γερμανός φιλόσοφος μεταφράζει κείμενα και όρους της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, αλλά και τις θέσεις του για τη μετάφραση εν γένει...
Εάν η σχέση του Κάφκα με την Ελλάδα έχει, έστω και αποσπασματικά, ποικιλοτρόπως μελετηθεί, η σχέση της Ελλάδας με τον Κάφκα –η επίδραση και η πρόσληψη του έργου του στον ελληνικό χώρο– παραμένει, παρά την αδιάλειπτη δημοτικότητα του συγγραφέα στη χώρα, ένα εν πολλοίς αδιερεύνητο τοπίο...
Στο κύριο έργο του, το Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση, δημοσιευμένο σε πρώτη έκδοση το 1819, ο Σοπεγχάουερ εκθέτει τη φιλοσοφία του συνολικά και συστηματικά...
Πρόκειται για μια «μυθιστορία» που καλύπτει το χρονικό διάστημα 1900-2000 και της οποίας η πλοκή, καθώς εκτυλίσσεται σύρριζα στις διαπλοκές της ελληνικής Ιστορίας, «μνημειώνει» και τη ζωή ανθρώπων που αναλώθηκαν σε παράλληλους, εσωτερικούς εμφύλιους, περνώντας τα δικά τους πάθη μαζί με όλα τα δεινά του τόπου...
Κατά τον Παναγιώτη Γεννηματά (1949-2022, επίτιμο αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και βαθύ γνώστη της ιστορίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης και των λειτουργικών της μυστικών), η Ευρώπη εξακολουθεί να βυθίζεται αυτοκτονικά σε μια οικονομική κρίση που απειλεί εκ βάθρων τα συναινετικά θεμέλια της θεσμικής της ενότητας...
Το Μανιφέστο του ατομικισμού είναι μια άριστη εισαγωγή στο έργο του Han Ryner (1861-1938), Γάλλου αναρχικού στοχαστή και λογοτέχνη άγνωστου μέχρι σήμερα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό...
Ο γνήσια φιλοσοφικός τρόπος θεώρησης του κόσμου είναι ακριβώς αυτός που δεν εξετάζει το ερώτημα σχετικά με το πόθεν και το προς τα πού και το γιατί, αλλά παντού και πάντοτε μόνον εκείνο σχετικά με το τι εστί του κόσμου, αυτός δηλαδή που έχει ως αντικείμενο την πάντοτε ίδια ουσία του, τις ιδέες...