«Η Σχέση μας με τους Άλλους» είναι ένα απόσπασμα από τη συλλογή δοκιμίων-φιλοσοφικών προβληματισμών του Arthur Schopenhauer, η οποία δημοσιεύτηκε το 1851 υπό τον τίτλο ‘’Parerga und Paralipomena’’...

Τα τάγματα Ανεπιθύμητων 999 της Βέρμαχτ αποτελούνταν από Γερμανούς πολιτικούς και ποινικούς κρατούμενους...

Η τέχνη της δολοφονίας είναι ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας...

Τι κάνει κανείς όταν γνωρίζει την τελευταία μέρα της ζωής του; Τρεις φορές ένα σπάνιο ζώο εμφανίστηκε στα όνειρα της Ζέλμα και κάποιος συγχωριανός της πέθανε...

Ο Ιωσήφ και η Μαρία Μουσμπρούγκερ ζουν με τα παιδιά τους στις παρυφές ενός ορεινού χωριού, πολύ μακριά από τους άλλους κατοίκους...

Έχει εκβιάσει...

Τρεις φίλοι συναντιούνται και χωρίζουν μέσα στη δίνη των ναπολεόντειων πολέμων αλλά και στο βάθος της μεγάλης πόλης, όπου φωλιάζουν τα φαντάσματα μιας πραγματικότητας καταναγκασμών...

Δεκέμβριος του 1987 στη νότια Σουηδία...

Ο Αντρέας Ντόπλερ είναι ένας επιτυχημένος άνθρωπος της εποχής του – ή τουλάχιστον έτσι πίστευε...

Αυτή είναι η απίστευτη ιστορία ενός μικρού αγοριού που έρχεται σε ρήξη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της ισλαμικής χώρας του και τιμωρείται με απάνθρωπο τρόπο...

Στο εστιατόριο ενός σιδηροδρομικού σταθμού, κάπου στην Ευρώπη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δύο πολιτικοί πρόσφυγες, ο βιοπαλαιστής Κάλε και ο αστός Τσίφελ, συναντιούνται σχεδόν τυχαία και συζητούν για θέματα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους: Ξεκινώντας από την καθημερινότητα της προσφυγιάς, όπου η μπίρα είναι αραιωμένη, ο καφές δεν είναι καφές και ο καπνός είναι κακής ποιότητας, φτάνουν να αναλύουν σημαντικά ζητήματα της πολιτικής και της ηθικής, μιλώντας για τα διαβατήρια, τον υλισμό, τις αρετές, την πορνογραφία, τον πόλεμο, το σχολείο, τον πατριωτισμό και τη Δημοκρατία...

Μια νεκρή με μαύρα φτερά κρέμεται φρικτά κακοποιημένη από τον τρούλο του καθεδρικού ναού του Βερολίνου...

Εκεί όπου τελειώνει το επιστητόν, εις τα όρια μεταξύ Ρητού και Αρρήτου, Ορατού κι Αοράτου, Διατυπώσιμου και Αφάτου, εκεί ακριβώς αρχίζει η Ποίηση...

Η έκδοση αυτή χωρίζεται σε τρία μέρη...

«Αφήστε κάθε εντύπωση, κάθε σπόρο συναισθήματος να ωριμάζει μέσα σας στο σκοτάδι, στο χώρο του ανείπωτου, του υποσυνείδητου, όπου δε φτάνει η νόησή σας· και, με βαθιά ταπείνωση κι υπομονή, προσμείνετε την ώρα που θα γεννηθεί ένα καινούργιο φεγγοβόλημα: αυτό, και μόνο, θα πει “ζω την τέχνη”: είτε απλός πιστός της είσαι, είτε δημιουργός»...