Μη φέρεις λουλούδια
Φέρε άρβυλα
— Τα λιώνω, περπατώντας δυναµικά να προφτάσω
τη βιαστική ζωή µας
Φέρε βινύλια να τα λιώσουµε µαζί
Φέρε εσένα, τον αληθινό εσένα
Με την ψυχή γυµνή, αν θες και το σώµα, και δώσε µου φιλί
Με πόθο αληθινό...
Τελικά πώς πέρασε ο χρόνος; Ο ποιητής περιγράφει αυτή την κοινή, κοινότατη εµπειρία χρωµατισµένη αφενός µεν από νοσταλγία για τις χαµένες πια χαρές της νεότητας, αφετέρου δε από έκπληξη για το «πώς πέρασεν η ώρα»...
Σε συνέχεια του βιβλίου Θεσσαλονίκη‐Καλοχώρι / Μπαγκλαντές 2010, o Βαλεριάνο Τροϊάνι στην παρούσα έκδοση συνεχίζει την περιπλάνησή του στην τοπιογραφία της Θεσσαλονίκης, αυτή τη φορά περιδιαβαίνοντας την περιοχή της Αρετσούς...
Στιγμιότυπα η ζωή, διαδραματίζονται,
μετακυλίονται συνεχώς από το
ένα σημείο στο άλλο,
πώς να χωρέσουν σε μια στιγμή,
χωρίς σύνορα τα όριά τους,
δίχως την τάση του τεμαχισμού,
η ανασκόπησή τους εντάσσεται
χρονικά σε περιόδους...