Αυτό το ιστορικό πανόραμα δεν είναι μια νέα ιστορία της υστερίας, αλλά μια ιστορία των ορισμών της υστερίας.

Είναι γνωστή η αναφορά σε "αρχαία ψυχιατρική"....

Στο βιβλίο περιγράφεται μια μέθοδος "θεραπείας" των ψυχικά ασθενών που χρησιμοποιήθηκε -απ’ ό,τι φαίνεται- για εκατοντάδες χρόνια σε εκκλησίες και μοναστήρια, κατά την οποία ο ασθενής φυλακιζόταν σε ένα πολύ μικρό κελί αλυσοδεμένος μέχρι ο ιερέας να αποφασίσει ότι θεραπεύτηκε....

Πώς καθορίζονται και επανακαθορίζονται τα όρια ανάμεσα στον κόσμο της λογικής και στον κόσμο της τρέλας; Ποια υπήρξε η πορεία της ψυχικής νόσου και του ψυχικού ασθενή στον χρόνο; Μέσα στο πλαίσιο ποιων ιστορικών συνθηκών ανεγέρθηκαν ξαφνικά άσυλα και ιδρύματα εγκλεισμού στα οποία στοιβάχθηκαν όσοι/ες θεωρήθηκαν "ψυχικά ασθενείς" και εντός των οποίων εντοπίστηκαν και ταξινομήθηκαν συγκεκριμένες καταστάσεις και ανθρώπινες συμπεριφορές ως "ψυχικές διαταραχές"; Ποια υπήρξαν τα ιστορικά a priori που οδήγησαν στην κατηγοριοποίηση κάποιων ανθρώπων ως "ψυχικά ασθενών", στο στιγματισμό και την απομόνωση του "διαφορετικού" και στην απόπειρα επιβολής μιας, κοινωνικά ακίνδυνης και συνάμα επιθυμητής, ομοιομορφίας; Πώς φθάσαμε στην αντιμετώπιση των ψυχικά ασθενών με φοβία, επιφύλαξη και προκατάληψη και στην ταύτισή τους με τον "άλλον"; Πώς τελικά επιτελείται η συγκρότητη της επιστημονικής γνώσης και η παραγωγή του επιστημονικού λόγου στα εκάστοτε κοινωνικά μορφώματα; Είναι, εν τέλει, δυνατόν να συλλογιστούμε την επιστημονική γνώση χωρίς ταυτόχρονα να λάβουμε υπ όψιν τα εκάστοτε δίκτυα εξουσίας και ελέγχου; Τα παραπάνω ερωτήματα βρίσκονται στο επίκεντρο της παρούσας μελέτης....