Η επιδίωξη της παρούσας παρέμβασης του Νίκου Παναγιωτόπουλου συνίσταται στο να καταστήσει λίγο πιο συνειδητή την αναγκαιότητα του ρόλου του διανοούμενου, εκτός από παραγωγού γνώσης, ως συν-διαμορφωτή των συνθηκών που θα επιτρέπουν να εξάγονται από τις αναλύσεις και πρακτικά συμπεράσματα, συμπεράσματα για «το τι πρέπει να γίνει» και «το πώς πρέπει να γίνει»...

Απέναντι στους διανοούμενους κέρβερους της εξουσίας, στους ενσωματωμένους στο σύστημα διανοούμενους, που συστηματικά προβάλλονται ως η μοναδική εκδοχή της διανόησης, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία....