Στη σύγχρονη εβραϊκή ποίηση αντικρούεται συχνά η ρήση του Τζορτζ Σανταγιάνα ότι «ένας ποιητής δεν μπορεί να είναι μεγαλειώδης παρά μόνο αν γράφει στη γλώσσα του νανουρίσματος της μάνας του»...

Ο Ρενάν, ως ιστορικός της θρησκείας με ρασιοναλιστική σκευή, αλλά κυρίως ως φιλόλογος με ιδιαίτερη γνώση και σχέση με τη γαλλική γλώσσα, μας άφησε παρακαταθήκη μια υπέροχη μετάφραση του Άσματος Ασμάτων, κειμένου που δεν έπαψε ούτε στιγμή να κεντρίζει και να έλκει με το μυστήριό του τους ανθρώπους των επιστημών, των γραμμάτων και της τέχνης...

Το Άσμα του σφαγιασμένου εβραϊκού λαού είναι το σημαντικότερο επικό ποίημα που γράφτηκε στην περίοδο της θανάτωσης των Εβραίων της Ευρώπης...

Αυτός ο λαός τραγουδούσε! Και το τραγούδι του ήταν οι ρίζες, η ανάμνηση της μακρινής αλλά όχι λησμονημένης Ισπανίας, ο πόνος της προσφυγιάς, η νοσταλγία για κάποιες χαμένες πατρίδες στην Καστίλη, στη Μαγιόρκα, στην Αραγόνα! Ήταν ακόμα το σκίρτημα της ψυχής, η επίκληση στη θεία παντοδυναμία, ο ύμνος στον αιώνιο κι ακατάλυτο έρωτα, ο σύντροφος της αναγαλλίασης και της καταφοράς, στον γάμο, στον ερχομό του παιδιού, στη δουλειά, στο γλέντι, στον θάνατο...

Ο Αμίρ Ορ ανήκει στους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές του Ισραήλ και είναι πολύ γνωστός στο πληροφορημένο αναγνωστικό της ποίησης στη χώρα μας τόσο από τα ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά όσο και από τις διεθνείς ποιητικές αναγνώσεις στις οποίες συμμετείχε πολλές φορές...

Το Άσμα των Ασμάτων είναι εκ των ωραιότερων Λογοτεχνικών έργων, τα οποία εγράφησαν εις τους αιώνας παγκοσμίως...

Ωσμώσεις, μεταγγίσεις και περιπλάνηση, να ποια είναι τα χαρακτηριστικά της μαγευτικής περιπέτειας της εβραϊκής ποίησης που ανθίζει στις μεσογειακές χώρες κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα....

-...

Το "Άσμα Ασμάτων", που στα εβραϊκά ονομάζεται "Σιρ Χασσιρίμ" (το ωραιότερο από όλα τα τραγούδια" και στα συριακά "Χοκμετό ντε Χοκμετό" (σοφία πάσης σοφίας), είναι ένα ερωτικό γαμήλιο βουκολικό τραγούδι των Εβραίων, από τα ωραιότερα ασφαλώς αυτής της κατηγορίας, του οποίου την πατρότητα των στίχων αποδίδουν στον βασιλέα Σολομώντα, διότι έτσι "δηλώνεται" από τον πρώτο κιόλας στίχο....