Για τα παιδιά του φθινοπώρου, της θάλασσας, του παραμυθιού και του ονείρου...

Τρεις γυναίκες, από μάνα σε κόρη, αφηγούνται τη ζωή τους μέσα σε έναν κόσμο που έμελλε να τον βρει μεγάλη συμφορά...

Η Έφη Ζωγράφου στο πρώτο της γραπτό, τουλάχιστον σε δημόσια έκθεση, έρχεται να μας ταράξει μέσα στον καθημερινό εφιάλτη της σύγχρονης Ελλάδας και του ευρωπαϊκού αδιεξόδου...

-

Δρόμοι του κόσμου Παρθενογένεση δεν υπάρχει εδώ και πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια...

Γεννημένος σ’ ένα χωριό της Πόλης, από σόι καλφάδων στο πελέκημα της πέτρας, σχετίζεται με μπέηδες, πασάδες, δεσποτάδες και μουχτάρηδες, απ’ την Αδριανούπολη ως την Πόλη...

«Πυκνά, μολυβένια σύννεφα μαζεύονται πάνω από το ποτάμι που αρχίζει κι αυτό ν’ αλλάζει όψη, να σκουραίνει και να σκοτεινιάζει, να ενώνεται με τις γκρίζες σκιές των δέντρων και τις γκρίζες στέγες των σπιτιών που βρίσκονται σιμά στην όχθη∙ ακινητεί ο χρόνος! Ένα τοπίο άγριο και τρικυμισμένο σαν μια τοπιογραφία απ’ εκείνες που ζωγράφιζε ο Βαν Γκογκ όταν άρχισε η ταραχή και η τρικυμία στο δικό του μυαλό! Ύστερα τα μολυβένια σύννεφα ανοίγουν, γίνονται ευλογημένο νερό...

Το Σαντούκ από μετάξι είναι μια βαθιά βουτιά στα θέλω...

Όνειρα και κρυφές επιθυμίες, ερωτικές εμμονές και κατάλοιπα, μια αντιφατική παιδική ηλικία και μια ανελέητη μάνα...

Μια παγκόσμια πανδημ...

80 μικρές ιστορίες, στιγμιαίες απεικονίσεις τόπων, λαών, ηθών όπως τις βιώνει ο ήρωας μαθαίνοντας και αλλάζοντας μέσα απ’ τα τολμήματα, τις αναποδιές, τις γκάφες, τους έρωτες που προκύπτουν...

Ατίθασες σκέψεις, νοσταλγία, εμμονές, αναπάντητα «γιατί», σπαράγματα αναμνήσεων, το απίθανο και το πραγματικό είναι οι χειραποσκευές μου που εντοπίστηκαν παρατημένες στην αποβάθρα του σταθμού των αναπάντεχων προκλήσεων, επειδή ο χρόνος ως σταθερά μεταβλητή διαστάλθηκε, ανασύροντάς τες από το μακρινό «πριν» στο εξ αποστάσεως «τώρα»...

Ζάκυνθος την εποχή του Μεσοπολέμου...

Το ανά χείρας βιβλίο, συλλογή είκοσι τεσσάρων αφηγημάτων, φιλοδοξεί να χρησιμεύσει ως τηλεσκόπιο για κοντινά πράγματα...

Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου είναι ένα μέρος από το έργο του Δημήτρη Τόλια, του δικού μας Δημήτρη που με τόση αγάπη και μεράκι έγραφε στα χρόνια που πέρασαν...