-

Τρεις ξεχωριστές ιστορίες. Τρεις διαφορετικοί ήρωες καλούνται να ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξε για αυτούς η μοίρα.

Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας», προσπαθούσα να της πω, αλλά με κυνηγούσε το εξαγριωμένο πλήθος...

Ποιά τα όρια της ασθένειας ; εύλογα θα απορήσει κανείς...

Τις νύχτες του καλοκαιριού, αν ακόμη σας μαγεύει το φως των άστρων και της σελήνης, αν στην νυχτερινή μοναξιά σάς στοιχειώνουν οι μορφές όλων εκείνων των αδικοχαμένων στο μεγάλο μικρασιατικό χαλασμό, αν κάποιοι μακρινοί σας πρόγονοι ήταν ανάμεσα στον θλιβερό συρφετό όλων εκείνων που τελικά κατάφεραν να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ίσως νοιώσετε πως οι ψυχές τους μετά από τόσες περιπέτειες, βρήκαν επιτέλους δικαίωση...

Από τις σελίδες των πεπρωμένων του χθες! Παιδικά, ερωτικά παιχνίδια στη σκιά του θεού έρωτα...

To καλοκαίρι, που διαρκεί ως γνωστόν πέντε μήνες στην Ελλάδα και που τα παράθυρα του σπιτιού ήταν ορθάνοιχτα, τα πλοία καθρεφτίζονταν στα τζάμια μας ενώ έμπαιναν στο λιμάνι σφυρίζοντας, ή, αν προτιμάτε, τα δωμάτια του σπιτιού μας γίνονταν μέρος του λιμανιού, έτσι όπως ολόκληρα κομμάτια του εισχωρούσαν μες απ’ τα τζάμια...

Οίκος και οικογένεια...

Μυθιστόρημα μυστηρίου, που κινείται χρονικά ανάμεσα στο σήμερα και την περίοδο της γερμανικής κατοχής...

Ο Νέιθαν Άβελ και ο Σκωτ Κάιν είναι οι δύο κοσμοναύτες που αποφάσισαν να πάρουν μέρος στην αποστολή της Ανδρομέδας, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συμπαντική συνέχεια της ανθρωπότητας...

Το φως δύο ματιών που κουβαλάνε πόνο, το κρασί που ενώνει δύο ανθρώπους με διαφορετικές διαδρομές, το μεθύσι που προκαλεί η συνάντησή τους είναι τα χρώματα που ζωγραφίζουν μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, αβεβαιότητα και μεγάλες αλήθειες… Ο Πέτρος είναι ένας γοητευτικός άντρας που διεκδικεί και δεν έχει μάθει να χάνει...

Καλώς ήλθατε στην Ηλεκτρονική Ζωή...

Ο Θεός πέθανε, το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε, και η μοίρα των πολλών υφαίνεται στα ακροδάχτυλα του Ενός...

Ο ∆ήμος δεν μπορεί τους ρηχούς ανθρώπους, δεν συμβαδίζουν με τον προσωπικό του κώδικα αξιών...

Οι καφετέριες µε τους φραπέδες; Όχι εµείς; – να σε αποχαιρετούµε στο σταθµό του ΟΣΕ, µε την Άννα υποβασταζόµενη από µένα και τη Μάρα˙ µε τον Βασίλη να σε ξορκίζει, στο όνοµα του Μιχάλη µας, να µη µας ξεχάσεις, να µην µπλέξεις, να µας περιµένεις: µόνο µετά, πολύ αργότερα, καταλάβαµε όλοι πως ο Βασίλης είχε προαισθανθεί την επικείµενη προδοσία σου...