Καμιά φορά στο ζόρι ακόμα και η αυταπάτη μπορεί να χρησιμέψει σαν πρόχειρο σωσίβιο… Η δεκαοχτάχρονη Τούλα ξεκινά από ένα χωριό της Ηπείρου με ελπίδες και προσδοκίες...

Σεπτέμβριος 1922. Ενώ ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Μικρασία, μια αποδεκατισμένη μεραρχία περιπλανιέται ακόμα στην έρημο της Ανατολίας.

Έµαθα να βάφοµαι για να κρύβω τις µελανιές...

Σε ένα ειδυλλιακό κυκλαδονήσι, όπου όλα υπονοούν τον επί γης παράδεισο, ένας νεανίας θέλει να γευτεί τον απαγορευμένο καρπό της ελευθερίας του που εξαντλείται στο όριο της θάλασσας...

Την στιγμή που ο κόσμος πληροφορείται την δολοφονία του νεοεκλεγέντος Προέδρου του σπαρασσόμενου από εμφύλιο πόλεμο Λιβάνου, η Λιντά πληροφορείται τον αναπάντεχο και τραγικό θάνατο του αγαπημένου της και βυθίζεται σε βαριά κατάθλιψη...

Ένας πνιγμός, που αποδεικνύεται προϊόν εγκληματικής ενέργειας και που ίσως να σχετίζεται μ’ ένα κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών ουσιών με το οποίο ο Αστυνόμος Γρηγόρης Καράμπελας ήρθε αντιμέτωπος στο παρελθόν δίχως επιτυχία, του δίνει επιτέλους την ευκαιρία, τώρα, στη δύση της καριέρας του, να ξεκαθαρίσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που τον ταλανίζουν μέσα από τις μνήμες και εμπειρίες μιας τραυματικής εποχής...

Καλοκαίρι...

Απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, πάντα κατέστρεφα τις ευκαιρίες που μου δίνονταν...

Οι πτήσεις και οι πτώσεις, έχουν την ίδια ρίζα… Ο Άνθρωπος, συνήθως πετάει στα σύννεφα...

Βρισκόμαστε στα 1775 και ο μοναχός Κοσμάς, με καταγωγή από την Αιτωλία, περιοδεύοντας στον τουρκοκρατούμενο ελληνισμό, όπου κηρύττει την αναγκαιότητα των σχολείων, περνά και από τις «ποδιές του Χολομώντα»...

Ο Ρεστ, ένας µαλθακός εργένης, αναζητά το βαθύτερο νόηµα της ζωής του σε έναν φουτουριστικό κόσµο όπου οι Μηχανές, τα απόρθητα υπόγεια κάστρα της τεχνοεπιστήµης, κυριαρχούν κάτω από τη ζούγκλα της Αµηχανίας...

Καλοκαίρι 1966...

Μια σπονδυλωτή µυθιστορηµατική αφήγηση που αφορά τη ζωή τριών γενιών καλλιτεχνών: Το Λενάκι που το σκάει απ’ τη Ροδίτσα Φθιώτιδος µ’ έναν µπουλουκτσή, για να τραγουδήσει στα θεατρικά µπουλούκια, η κόρη της, Κάλλι, που γίνεται µεγάλη ηθοποιός του θεάτρου, και η εγγονή της, η Ελένη, ηθοποιός των ηµερών µας...

Κατά την τελευταία εικοσαετία του 17ου αιώνα, σε μια περίοδο όπου καμία χώρα της Ευρώπης δεν είναι σίγουρη για τους φίλους ή τους εχθρούς της, η ατμόσφαιρα θυμίζει πυριτιδαποθήκη…

-