Η βία μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όμως η χειρότερη είναι εκείνη που κρύβεται πίσω από ένα συμπαθητικό πρόσωπο, που εξαπατά με το παρουσιαστικό του...

Η Αρκαδία υπήρξε από την αρχαιότητα, και διαμέσου των αιώνων, η ιδεατή προπολιτισμική Εδέμ όπου καταφεύγει κανείς νοερά όταν νοσταλγεί μια αγνότερη, αθωότερη ζωή...

Πατέρα μακριά από το παλάτι σου, χαμένος μοναχός εννέα χρόνια δούλεψα, πολεμώντας τον εαυτό μου, εξαλείφοντας τα εγώ, για να βγάλει τους καρπούς του, μαζί παρέα με την μητέρα μου...

Το ένδοξο σκοτάδι του Βοτανικού, το νέο μυθιστόρημα της πραγματικότητας, της Σεμίνας Διγενή, αναφέρεται στην ιστορία μιας οικογένειας που έζησε κάποτε στο Βοτανικό και σημάδεψε τη μεθοριακή ζώνη της παιδικής κι εφηβικής της γεωγραφίας...

Δύο έφηβοι εξαφανίζονται...

Σμύρνη: όλες οι φυλές της Ανατολής κι Έλληνες μαζί εκεί...

H τριλογία του Δράκου της Πρέσπας παρουσιάζει τρεις αλληλοαναιρούμενες εκδοχές για την εμφάνιση ενός τέρατος στη Μεγάλη Πρέσπα, τη λίμνη που μοιράζονται τρεις μικρές χώρες, ευάλωτες σε δαιμόνια και κακοδαιμονίες: η Ελλάδα, η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία...

Υφαίνοντας το πέπλο της ιστορικής μνήμης, το μάτι του ανθρώπου στέκεται στα ίδια σημεία, η ψυχή μαγνητίζεται από τις λέξεις ενός αιώνιου παραμυθιού, οι κοινωνίες εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη δύναμη συγκεκριμένων τόπων και πολλών θεών...

Μια νεαρή κοπέλα, η Νταρλίν, μέσα από ένα βίαιο και καταπιεστικό περιβάλλον, καταφέρνει να αναδείξει το ταλέντο της στο τραγούδι, συναντώντας τον αληθινό έρωτα που θα της μάθει τι θα πει πραγματική αγάπη για τη ζωή...

Ο Λέο, υπάλληλος σε μεγάλο εκδοτικό οίκο, παραιτείται μετά τον θάνατο των γονιών του και αφού ρευστοποιήσει την τεράστια περιουσία του μεγαλοκατασκευαστή και σοσιαλιστή πατέρα του, αποσύρεται στη Μεσόπολη, μια ήρεμη επαρχιακή πόλη...

Η Αργυρή ταξιδεύει με το τρένο προς το Παρίσι για να συναντήσει μετά από σαράντα τέσσερα χρόνια τις αδερφές της! Ο λήθαργος την τυλίγει απαλά σαν πέπλο και αφήνεται στον άυλο κόσμο του νου της που την πηγαίνει στην χιλιοτραγουδισμένη Θράκη, στη Θράκη την αθάνατη με τους θρύλους της τους μυθικούς...

Να σε έβλεπα ήθελα, να έχεις μια ελπίδα στολισμένη με χρώματα και να τεντώνεται η φαντασία σου ως τους τόπους που δεν ξεφεύγουν, καθώς λαχανιάζεις προς τις αυλές και τις πύλες, τις ανάστατα ενθουσιώδεις...

Ο Πέτρος κοίταξε τη θάλασσα...

Ζώντας στο χωριό δεν γίνεται να ξεφύγεις από το μαντρί που χτίζουν τα μάτια, τα αυτιά και το στόμα του κόσμου· αυτά σε κανακεύουν, σε ταΐζουν, σε ντύνουν, σε αναθρέφουν, χεράκι χεράκι σε μαθαίνουν την πρώτη σου περπατησιά...

Τρία ζευγάρια φίλων από περιοχές της Αττικής διοργανώνουν μια μικρή απόδραση Σαββατοκύριακου στο χιονισμένο όμορφο Πήλιο...