Σκίτσα εφημερίδας, εφήμερα, φτιαγμένα απ’ τα μολύβια και τα πενάκια του γελοιογράφου Πάνου Ζάχαρη, καταδικασμένα να ζήσουν όσο κρατά μια γρήγορη ματιά: μισό λεπτό... Μισό λεπτό τότε, τι θέλουν σ’ ένα βιβλίο; Να γλιτώσουν από τον χρόνο, να μαζέψουν σκόνη βιβλιοθήκης, να καλογεράσουν, να θυμίσουν. Να διασώσουν όσο μπορούν μνήμες, από γεγονότα χτεσινά που όμως θολώνουν και μοιάζουν ήδη μακρινά εξαιτίας του συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου. Σκίτσα που γεννήθηκαν από την επικαιρότητα και παλεύουν μήπως και καταφέρουν να την ξεπεράσουν, όμορφα τακτοποιημένα σε ένα βιβλίο. "Πειραγμένες" στιγμούλες, εικονογραφημένες σκέψεις για τα γεγονότα της περιόδου 2013-2016. Χρωματιστές κραυγές και ψίθυροι για το θανατηφόρο δάγκωμα του φιδιού στο Κερατσίνι, το Πρωτογενές Πλεόνασμα γαλαζοπράσινου κυνισμού, την Ελπίδα που κάπου κόλλησε στην κίνηση. Για τα χαχανάκια Βρυξελλών και της πατρίδας μας, της Ευρώπης, τη σημαία που λασπώθηκε στην Ειδομένη. Σκίτσα που κρίνουν γιατί θέλουν να κριθούν.