Η νεοελληνική λέξη κίονας ετυμολογείται από την αρχαιοελληνική κίων (-ονος). Απαντάται σύμφωνα με το Liddell, Robert Scott Lexicon στην Οδύσσεια1 με αναφορά στον μυθικό ήρωα Άτλαντα ο οποίος με κίονες υποστηρίζει τον ουρανό και την γη, αλλά επίσης και σαν ταφικό σύμβολο που φέρει μια επιγραφή στο Περί των Μυστηρίων του Ανδοκίδη2. Η σύνδεση των κιόνων με τον ελληνικό πολιτισμό είναι ουσιαστική και διαχρονική. Το εν λόγω δομικό στοιχείο μαζί με τους κούρους, τις κόρες, τον μαίανδρο, τα μινωϊκά κέρατα προσομιώσεως και τα κυκλαδικά ειδώλια κ.α. έχουν καθιερωθεί ως κυρίαρχα και διακριτά σύμβολα του ελληνικού πνεύματος, με προεξάρχοντες τους δωρικούς κίονες του Παρθενώνα.