Τι πιο ερεθιστικό και δύσκολο από ένα έργο σχεδόν ξεχασμένο και παραμελημένο όπως η "Ασπίδα" του Μενάνδρου να βρεθεί στα χέρια ενός σύγχρονου σκηνοθέτη και μεταφραστή. Ο Μένανδρος, μύθος για πολλούς αιώνες, πατέρας του ρωμαϊκού θεάτρου, πρόδρομος της κομέντια ντελ άρτε και κατόπιν του Κορνέιγ και του Μολιέρου, έχει εκτιμηθεί περισσότερο στη Δύση παρά στην Ελλάδα. Η μεταγραφή αυτή έγινε ύστερα από πολύμηνη αναζήτηση. Προσπάθησα να αποδώσω στη σύγχρονη ελληνική το σπουδαίο αυτό έργο έχοντας πάρει την απόφαση να εντάξω σε αυτό δύο μονολόγους από δύο ημιτελή έργα του: Περικειρομένη, Θεοφορουμένη καθώς και ένα απόσπασμα άδηλου έργου. Ένιωσα έτσι ότι συμπλήρωνα ό, τι είχε χαθεί. Ευχαριστώ τους δασκάλους μου Νίκο Χουρμουζιάδη και Πιερ Βιντάλ-Νακέ, που μου έμαθαν ν αγαπώ το μεγάλο αυτό δημιουργό και αφιερώνω την εργασία μου αυτή στη μνήμη τους. Χριστοφής Χριστόφορος