Το Monoku (μονόκου) είναι ένα σχετικά νέο ποιητικό είδος γενικής θεματολογίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από την συντομία και την απλότητά του. Αποτελεί μια ποιητική μορφή με ιαπωνικές επιρροές που παρουσιάζεται ως ένα ποίημα ενός μοναδιαίου στίχου, με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του χάκου αλλά χωρίς την δομή των τριών στίχων που αποτελείται από 17 συλλαβές ή λιγότερες σε μία και μόνο οριζόντια γραμμή. Ο όρος «μονόκου» επινοήθηκε από τον αμερικανό ποιητή James (Jim) Michael Kacian και έχει πλέον υιοθετηθεί από την διεθνή ποιητική κοινότητα της μικροποίησης. Η ονομασία που επέλεξε προέρχεται από τη σύνθεση της ελληνικής λέξης μόνος ή μοναδικός και της ιαπωνικής συλλαβής ku «κου», που σημαίνει στίχος. Πρόκειται λοιπόν για ένα όσο το δυνατόν πιο συμπυκνωμένο ποίημα, το οποίο μπορεί να περιέχει πολλαπλές έννοιες ή εικόνες που περιγράφονται με λίγα λόγια. Ο ποιητής στοχεύει στην κατάδειξη μιας εικόνας ή ιδέας με ελάχιστα λόγια και πολλές φορές κάνοντας χρήση της αμφισημίας, αφήνοντας την ερμηνεία του ποιήματος στην κρίση του αναγνώστη, ο οποίος μπορεί να βρει πολλαπλές νοηματικές αποχρώσεις. Η ποιητική χρήση των εικόνων και η αντιπαράθεσή τους, η περιγραφή της φύσης και η αίσθηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αποτελούν τα κύρια στοιχεία του μονόκου, που το καθιστούν πολύ δημοφιλές στο εξωτερικό και ιδίως στο αγγλόφωνο κοινό. Το παρόν πόνημα αποτελείται από 80 μονόκου γενικής θεματολογίας.