Τον Μάιο του 1942, μια ομάδα ανταρτών σκοτώνει στην Πράγα τον στρατάρχη Ράινχαρντ Χάιντριχ, τον επονομαζόμενο "χασάπη της Πράγας" και προσωπικό φίλο του Φύρερ. Οι γονείς του συγγραφέα εκείνη την περίοδο είχαν πάρει μέρος στην Αντίσταση. Η μητέρα του, την ίδια περίοδο, έζησε μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης. Δεκαετίες αργότερα, στη δεύτερη πατρίδα τους την Αμερική, η Ιστορία εξακολουθεί να ρίχνει βαριά τη σκιά της πάνω στις ζωές τους. Στον συγγραφέα φτάνουν μόνο θραύσματα εκείνης της ιστορίας, σαν τα μετέωρα ερωτηματικά στα μάτια των Τσέχων μεταναστών, τα βράδια, στο σπίτι των γονιών του στην Αμερική. Όταν θα ταξιδέψει πίσω στην Τσεχία για να ενώσει τα νήματα, όλα μοιάζουν να έχουν σκορπίσει μέσα στο χρόνο και στα μισόλογα των λιγοστών μαρτύρων. Η ιστορία αδυνατεί να γράψει όλα της τα κεφάλαια, πολλές παράγραφοι είναι χαμένες μέσα σε βλέμματα που δεν θέλουν να θυμούνται, χωρίς να μπορούν να ξεχάσουν. Κι εκεί ακριβώς επεμβαίνει το "μυθιστόρημα", όπως ιδιοφυώς ονομάζει το τρίτο μέρος του βιβλίου του ο Σλούκα, για να γεμίσει τα κενά και να στείλει την ιστορία σ έναν νέο αυτάρκη τόπο αλήθειας. Ο συγγραφέας κατορθώνει μια ευφυή τομή στις εσωτερικές λειτουργίες της γραφής και την αναγκαιότητα της μυθοπλασίας, μέσα από μια δυνατή ιστορία ηρωισμού και έρωτα.