Ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ, μια από τις πιο ρηξικέλευθες φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού θεάτρου, άρχισε να γίνεται γνωστός στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα η μετακένωση της δραματουργίας του συνέβαλε στη διαμόρφωση του ελληνικού θεατρικού τοπίου. Η παρούσα μελέτη ανασυνθέτει αυτή τη συναρπαστική πορεία: από τις πρώτες διστακτικές μεταφραστικές προσεγγίσεις και σκηνικές αποδόσεις έως τις μεταγενέστερες καθοριστικές θεατρικές παραγωγές, που κατόρθωσαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στον ελληνικό θεατρικό και λογοτεχνικό χώρο. Μέσα από οκτώ κεφάλαια που διαπλέκουν ιστορία, κριτική και δραματουργική ανάλυση, η έρευνα αποκαλύπτει τις κρυφές διαδρομές της πρόσληψης: ποια έργα επιλέχθηκαν και γιατί, πώς οι Έλληνες σκηνοθέτες και μεταφραστές προσέγγισαν το πολυσχιδές έργο του Στρίντμπεργκ, ποιες αντιστάσεις συνάντησε και πώς σταδιακά βρήκε τη θέση του στην ελληνική σκηνή.