Θες; Θες τον καρπό του μόχθου σου; Έχε υπομονή ανεβαίνει μέσα από τη γη, μέσα από ένα μακρύ ταξίδι γέννησης για να σαρκωθεί το καλοκαίρι, στο δέντρο σου, στο δέντρο που μεγάλωσες και ανασταίνεις... Θες τη ζωή σου; Έχε υπομονή βρες τη μέσα στο φως ζήσε μέσα του διαρκώς… Θες να μιλήσεις; Βρες τη φωνή που θα σ΄ ακούσει χωρίς να βηματίζεις γρήγορα αναζητώντας οικειότητα ... Θες το δώρο της αγάπης; Έχε υπομονή βρες το, όχι μακριά από την αγκαλιά των πόθων σου... Θες τον πόνο; Έχε υπομονή βρες τον μέσα από της θλίψης τα δάκρυα... Θες, τον καρπό του μόχθου σου; Έχε υπομονή τον βρήκες μέσα από τις γέννες που έκανες στο χώρο που συμμετείχες...