Πριν τη δημιουργία του Σύμπαντος ήταν το μοναδικό Ον και μετά από αυτήν είναι και πάλι, με τη μόνη διαφορά ό,τι σκόρπισε τόσα τμήματά Του, όσα και τα όντα που δημιούργησε. Η παθητικότητα (Χάος) γέννησε την ενεργητικότητα (Σύμπαν) και η θεωρητική σύλληψη του τέλειου Σχεδίου το οποίο έτεινε προς το τελειότερο, πήρε διά του Λόγου του Δημιουργού, σάρκα και οστά. Το βασικό θεμέλιο πάνω στο οποίο στήριξε το οικοδόμημά Του σχετίζεται άμεσα με την έννοια της πνευματικής φύσης. Με βάση την έννοια αυτή, δημιουργήθηκαν τα πετράδια του Κοσμήματος (Σύμπαν).