Το πετροκάραβο, έναν καιρό, ήταν μία από τις μεγαλύτερες μπρατσέρες του κόσμου. Καπετάνιο είχε μια νεράιδα που χάθηκε από τη μεγάλη της περηφάνια. Δεν της έφτανε που ήταν η πρώτη στη θάλασσα, μόνο θέλησε να γίνει η πρώτη και τ’ ουρανού. Έτσι βάλθηκε να παραβγεί το φεγγάρι... Και μια βραδιά η νεράιδα, αφού ετοίμασε το καράβι της, λέει στο φεγγάρι... Οι πέτρες αφηγούνται ιστορίες. Στους βράχους και τα λιθάρια, ανάλογα με το φως, βλέπεις να σχηματίζονται στην ανώμαλη επιφάνειά τους πρόσωπα, ζώα, συμπλοκές, ολόκληρες ιστορίες. Οι πέτρες κρατούν τα δικά τους μυστικά, που πρέπει να τα αφουγκραστεί κανείς, γιατί τα μυστικά δεν τα φωνάζουνε, τα ψιθυρίζουνε στ’ αυτί... Η Αγνή Στρουμπούλη ανθολογεί ιστορίες από τις ελληνικές παραδόσεις.