Ονειρεύονται τα ανδροειδή τον αληθινό έρωτα ; Γιατί πρέπει να αρρωστήσεις για να γίνεις καλά ; Υπάρχει κάτι πιο παντοδύναμο από τους πλαδαρούς τηλεορασάκηδες ; Γιατί την αυτοκριτική μας πρέπει να την κάνουμε εμείς και κανένας άλλος ; Ποιος θα θελήσει να βγει από το όνειρό του όταν μπορεί να το ζήσει για πάντα ; Τι υπάρχει στον προσωρινό κόσμο μετά τον θάνατο και πριν από το λευκό φως ; Και… γιατί τα ufo αγαπούν το καλαμπόκι ; Μερικά μυστήρια του σήμερα, του χτες και του αύριο βρίσκουν απάντηση τρόπον τινά σε μορφή διηγημάτων...
Η Χιλιανή συγγραφέας (1893–1921) ξεχασμένη για σχεδόν έναν αιώνα, αναγεννήθηκε τα τελευταία χρόνια από τις στάχτες της, με φανατικούς αναγνώστες και μεγάλη αναγνώριση του έργου της...
Μια παράξενη ιστορία αγάπης, με εναλλαγές μαγείας, ποίησης, φανταστικού και πραγματικότητας, σε μια κωμική γιορτή της διαφορετικότητας, με γλυκό σαρκασμό και χιούμορ, με ανατροπές και μυστήριο...
Έρχονται ώρες που βλέπεις καθαρά αυτά που έζησες κι έχουν γραφτεί σε κείνα τα τετράδια που βρίσκονται βαθιά μες στα κουτιά, που είναι γεμάτα τα υπόγεια της μνήμης...
Η μαύρη σημαία στην πρύμνη της φορτηγίδας που πλησιάζει στο Νησί κρέμεται στον ιστό της παραιτημένη, σαν να πιστεύει ότι οι μέρες των κυματισμών της πέρασαν, ότι οι άνεμοι θα παραμείνουν για πάντα υποτελείς, εδώ, στο βασίλειο της άπνοιας, σε έναν τόπο όπου το παρόν μοιάζει παντοτινό και το μέλλον απαγορευμένο...
Σε μια εποχή που στην παγκόσμια λογοτεχνία η γυναίκα παρουσιαζόταν είτε ως άγγελος είτε ως δαιμόνιο, η Χιλιανή Μαρία Λουίσα Μπομπάλ τόλμησε τη δεκαετία του ’30 να μιλήσει στο μυθιστόρημά της αυτό για τη πραγματικότητα της γυναίκας, την ερωτική της επιθυμία, την αναγκαστική περιχαράκωση στον εαυτό της μέσα σε έναν αντρικό κόσμο...