Κατά απροσδόκητο τρόπο τα "Παραμύθια της ελληνικής μυθολογίας" ιδωμένα μέσ’ από τα μάτια ενός ξένου, εξαιρετικά καταρτισμένου μελετητή της αρχαιότητας προσφέρουν στον έλληνα αναγνώστη μια αιφνιδιαστική οπτική γωνία για να συλλάβει καθρεφτισμένο το πρόσωπό του....

Διαβάζοντας τα "Παραμύθια από τη Φινλανδία", μπορεί κανείς να εντοπίσει ομοιότητες με πολύ γνωστά ευρωπαϊκά παραμύθια....

Η συλλογή είναι αφιερωμένη στον Πέτρο Αποστολίδη, γνωστό ως Παύλο Νιρβάνα (1866-1937)....

Με την ψυχή στο στόμα σπεύδουμε να πειθαρχήσουμε σε ό,τι μας διέπει, μ’ έναν χορό στο στόμα προσπαθούμε να αντιληφθούμε ό,τι μας αποτελεί - ή και το αντίστροφο....

...

-...

Κρατάει έναν καθρέφτη χειρός, αλλά έχει το κεφάλι στραμμένο χαμηλά στον στρατιώτη, ίσως αντί για καθρέφτη κρατάει, χωρίς να την κουνάει, μια στρογγυλή βεντάλια ανοιχτή, εκτός αν είναι κρυστάλλινη σφαίρα....

-...

Ένα βιβλίο γεμάτο ιστορίες από τα καμώματα Σοφών τρελών περιμένει τους φίλους των λαϊκών παραμυθιών να αναζητήσουν βαθύτερα μηνύματα εκεί που η τρέλα κρύβει τη σοφία, η επικοινωνιακή αταξία επιδιώκει νέα ισορροπία, οι ρηχές κοινωνικές συμβάσεις φωνάζουν για υπονομεύσεις, το σώφρον κρύβει παραλογισμούς, οι επιφανειακοί ορθολογισμοί επιζητούν ανατροπές, αυτό που ακολουθούν οι πολλοί δεν είναι πάντα λογικό....

Σωστό ή λάθος, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω αλλά όσο οι εαυτοί δέχονται ο ένας την αδυναμία του άλλου, ο χρόνος γίνεται περιττός, για πάντα καλοκαιρινός ο τόπος, άμμος στα δάχτυλα των ποδιών, στον θώρακα, πάνω στο στήθος μου αλατόνερο, στα χέρια κατακόκκινο καρπούζι....

Ένας ελάσσων συγγραφέας ερωτικής λογοτεχνίας καλείται από μια μυστηριώδη οργάνωση να παραλάβει ένα βραβείο για το "τολμηρό, πρωτοποριακό και ρηξικέλευθο έργο του"....

...

Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα δεν κυριαρχείται από έναν άτεγκτο ορθολογισμό, από τον οποίο άνθρωποι σαν τον Σπυρίδωνα Φέγγο δε Βιτ προσπαθούν να διαφύγουν....

99 FAQ, 99 συνηθισμένες ερωτήσεις που απευθύνουν οι νέοι λογοτέχνες για τη συνθήκη της γραφής βρίσκουν εδώ καίριες απαντήσεις που δημιουργούν πολλαπλάσια ερωτηματικά, γιατί η γραφή είναι μια πράξη μύησης....

Το εκκρεμές της ζωής ταλαντώνεται αδιάκοπα μέσα στον άναρχο χρόνο ανάμεσα σε μικρούς θριάμβους και μεγάλες απώλειες ακολουθώντας το φυσικό νόμο μιας αόρατης ισορροπίας, που επιβάλλει οι λίγες χαρές να λογίζονται ίσες με τις πολλές λύπες στη ζυγαριά της σύντομης διαδρομής του ανθρώπινου ίχνους, και κάθε θρίαμβος μνημονεύει μια απώλεια και κάθε απώλεια θριαμβολογεί σιωπηλά, έτσι που πάνω στα φτερά της χαρμολύπης αιωρούμαστε, κι ο ποιητής αλχημιστής που με το ελιξίριο του λόγου εξευμενίζει τους δαίμονες της σάρκας και της ψυχής....