Ο Σωτήρης Ιορδάνου (1913-1990) υπήρξε ένας σπάνιος τεχνίτης του λόγου, τόσο πεζογράφος όσο και ποιητής. Έτρεφε για την Τέχνη μιαν άσβεστη αγάπη, που δεν έπαψε να τον συντροφεύει στην καθημερινή δύσκολη βιοπάλη για τον επιούσιο. Η ποιητική συλλογή του «Αγάπης γεννήματα» είναι το 4ο στη σειρά έργο του το οποίο δημοσιεύεται μετά το θάνατο του βραβευμένου δημιουργού. Από τις 40 ποιητικές συνθέσεις της συλλογής παραθέτουμε την αισιόδοξη νότα της «Νέας μέρας»: Η ΝΕΑ ΜΕΡΑ Σε κατάρτι μ αλυσίδες δεμένος άκουγα να θρασομανά η τρικυμία. Και να χεις στην καρδιά σου γαλήνη, αγάπη, λευτεριά και ξεγνοιασιά. Η μέρα τη νύχτα κυνηγάει κι ο καιρός περνοκυλάει. Στο τέλος θα σπάσω τα δεσμά μου και θα το σκάσω. Άλλο δεν κρατώ, κι όταν απόμακρα βρεθώ ξέρω να εκδικηθώ, να σκοτώσω. Θα ναι μέρα ευλογημένη και καλή. Βαθιά μου θα την αγαπήσω. Θα ξημερώσει με τη λευτεριά η Νέα Μέρα της Ζωής.