-...

-...

Η ανάδειξη της λογοτεχνικής και, ειδικώτερα, της δραματουργικής κειμενικής ταυτότητος των πλατωνικών διαλόγων βρίσκεται τις τελευταίες δεκαετίες στην πρωτοπορία της πλατωνικής ερμηνευτικής εξ επόψεως είτε φιλοσοφικής είτε φιλολογικής....

-...

-...

Ο Φρόυντ τοποθετείται συστηματικά απέναντι στο κοινωνικό ζήτημα δύο φορές: Το 1918, προτείνοντας τη δημιουργία Δωρεάν Ψυχαναλυτικών Κλινικών, οι οποίες θα κάλυπταν, όσο γινόταν, τις ανάγκες των φτωχών για ψυχική φροντίδα....

"Τον Κρίστοφ Χάιτσμαν, ζωγράφο, τον έπεισε ο διάβολος, την πρώτη φορά υπό την μορφή ευυπόληπτου ευγενούς, (ν....

Πόσο οικείος είναι ο τόπος που γνωρίζουμε; Είναι συμπτωματική η επιλογή του σε ένα λογοτεχνικό έργο; Πώς προσέγγισαν οι πεζογράφοι του 19ου αιώνα τις αστικές και αγροτικές τοπογραφίες; Το βιβλίο αυτό μελετά κείμενα μερικών βασικών πεζογράφων του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, του Βιζυηνού, του Ψυχάρη, του Εφταλιώτη, του Καρκαβίτσα και του Παπαδιαμάντη, μέσα από το θεωρητικό πρίσμα των πολιτισμικών σπουδών....

Ο μαρξισμός και η ψυχανάλυση, για την πλειονότητα των μαρξιστών θεωρητικών, ήταν μία ασύμβατη πρακτική....

Κείμενα για τη ζωγραφική (Μπέικον, Κουεκό), τη γλυπτική (Μιχαήλ Άγγελος, Πικάσσο), τη φωτογραφία (Ρεμπυφά), τη σκηνοθεσία (Εστάς, Κρόνενμπεργκ), τους Μυστικούς (Άγγελος Σιλέσιος)....

Το τρίπτυχο λογοτεχνία, φιλοσοφία, πολιτική ορίζει τα ενδιαφέροντα της συγκεκριμένης συλλογής δοκιμίων....

Η ψυχανάλυση, εισάγοντας την οπτική του ασυνείδητου στο επίκεντρο της ψυχολογίας, άλλαξε ριζικά τη γνώση του ανθρώπου....

[....

Τέσσερα μελετήματα για τέσσερις συγγραφείς της νέας ελληνικής λογοτεχνίας -Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Πεντζίκης, Εμπειρίκος- στη λογική της ψυχαναλυτικής ανάγνωσης· μιας ανάγνωσης η οποία δεν εξαντλείται στην εφαρμογής ενός ψυχαναλυτικού κανόνα στο κείμενο αλλά αναπλάθει το ίχνος μιας πρωταρχικής απώλειας: καθώς το ίδιο το λογοτεχνικό κείμενο εφοδιάζει τον αναγνώστη με ένα κενό, ένα θεμελιώδες χάσμα ως προς την ερμηνεία και κυρίως την απόλαυσή του, ο ψυχαναλυτικός λόγος, αφήνοντας τα δικά του ίχνη επ αυτού, έρχεται να επιβεβαιώσει την απώλεια αυτήν, να δείξει ότι το λογοτεχνικό κείμενο είναι απλώς ένα επισφαλές στερέωμα εικόνων, αναμνήσεων, συνειρμών....

-...