Ο Φρόυντ τοποθετείται συστηματικά απέναντι στο κοινωνικό ζήτημα δύο φορές: Το 1918, προτείνοντας τη δημιουργία Δωρεάν Ψυχαναλυτικών Κλινικών, οι οποίες θα κάλυπταν, όσο γινόταν, τις ανάγκες των φτωχών για ψυχική φροντίδα. Και στα έτη 1927033, με μια σειρά κειμένων σχετικών με το Σοβιετικό πείραμα. Το παρόν δοκίμιο έχει τις καταβολές του στη δραματική έως και τραγική επικαιρότητα των ζητημάτων που απασχόλησαν τον Φρόυντ με κύρια αφετηρία την ανέκδοτη ιστορική εμπειρία του Σοβιετικού πειράματος: Θέση και δύναμη της αυταπάτης στην ιστορία και την πολιτική. Κοινωνική ανισότητα, αδικία κι εξέγερση. Πως η ηγετική ελίτ ενός κινήματος χειρίζεται τις μάζες... Διερευνά τα διανοητικά εργαλεία και την ευρύτερη ψυχική δυναμική που διαμορφώνουν τη φροϋδική τοποθέτηση. Αναλύει τις ουσιώδεις σχέσεις μεταξύ ιστορίας, θεωρίας και φαντασίωσης. Και σκύβει πάνω στο ερώτημα: Τι θα μπορούσε να προκύψει από μια ενήμερη συνάντηση Φρόυντ και Αριστεράς σήμερα;