Για το έργο αυτό, στο βιβλίο του "Εμπειρική θεατρική παιδεία" (Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1972) ο Αλέξης Μινωτής γράφει: "Είναι ένα δραματικό κορύφωμα επικής λογοτεχνίας, μία Saga στη δίνη μιας ακαριαίας πτώσης....
Τα βιογραφικά προλεγόμενα του κ. Β. Νικολόπουλου στο Πόθοι κάτω από τις λεύκες, ο κριτικός πρόλογος του κ. Αιμ. Χουρμούζιου στο Πέρα απ' τον ορίζοντα και το δικό μου σημείωμα στο Παράξενο Ιντερμέτζο,
"Δεν αναρωτιέστε γιατί νιώθουν την ανάγκη να με ανακηρύσσουν νεκρό, ξανά και ξανά;" Ο Μαρξ, απαυδισμένος από τις επιθέσεις που δέχεται μετά θάνατον, ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να επιστρέψει στη ζωή για να αποκαταστήσει την αλήθεια....
Οι προβολείς του έργου είναι στραμμένοι στη μικρή αίθουσα ενός παριζιάνικου μπιστρό, όπου πρωταγωνιστεί ένας ιδιότροπος και ζάμπλουτος Αμερικανός, ο Βίκτωρ, ο οποίος θέλει να μοιάσει με τον μεγάλο συγγραφέα Hemingway ή, μάλλον, ακριβέστερα, θέλει να μοιάσει με τους ήρωές του....
Για τις επιδράσεις που δέχτηκε ο Ο Νείλ από άλλους τεχνίτες του λόγου γράφτηκαν πολλά και διάφορα. Τα κοινά σημεία όπου συμπίπτει η γνώμη των περισσότερων κριτικών είναι η Νιτσεϊκή πνοή και η Φρουντική ανάλυση,