Όταν ξεκίνησα να γράφω δειλά-δειλά τις πρώτες σκέψεις μου στο χαρτί, υπήρχε μια εσωτερική ανάγκη να συνομιλήσω με τον εαυτό μου, να κατευνάσω τις υπαρξιακές ανησυχίες, τις εσωτερικές εντάσεις και τους ακαθόριστους φόβους μου, να απαλύνω το βαθύτερο υποκείμενο άγχος και τις αγωνίες που είχαν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια, τους μήνες και τις μέρες που χρειάστηκε να αναμετρηθώ με το σκληρό και εχθρικό πρόσωπο της αρρώστιας της μητέρας μου...
Έναν χρόνο μετά το θάνατό της, κυκλοφορεί, το βιβλίο Δικά μου Λόγια, της εμβληματικής Δικαστού Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ σε συνεργασία με τις Γουέντι Γουίλιαμς και Μαίρη Χάρτνετ, με πρόλογο για την Ελληνική Έκδοση της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου...
Ήταν τέλη Νοεμβρίου όταν, ως έμβρυο, αποφάσισα να ζητήσω καταφύγιο στην κοιλιακή χώρα της Τζοβάνας Γαβαλά που με κράτησε με την καλύτερη φροντίδα εκεί για εννιά ολόκληρους μήνες… Την ευχαρίστησα για πρώτη φορά μετά από έξι μήνες που έμαθα να λέω «μαμά» και να αγκαλιάζω… Με θήλασε επί δυόμισι χρόνια και αυτό αποτελεί για εμένα εφόδιο ακόμη και σήμερα στα εβδομήντα μου… Στο διάβα μου είχα ως κινητήρια δύναμη άλλοτε φτερά και άλλοτε γρανάζια, μπαταρίες και γκάζι… Παραδόθηκα στην αγκαλιά του Μορφέα μόνο αφού πρώτα είχα ακουμπήσει στο αγαπημένο μου στρώμα… Ξύπνησα με τη σφυρίχτρα της ξεκούρασης όταν αυτή κουράστηκε πλέον να με «φιλοξενεί»...
Οι προτροπές πολλών φίλων και γνωστών μου οι οποίοι γνωρίζουν τον βίο και πολιτεία μου στην Ελβετία με οδήγησαν στην απόφαση να καταγράψω τις εμπειρίες της μακράς διακονίας μου στην περιοχή της γερμανόφωνης Ελβετίας, με μοναδικό σκοπό να μείνει κάτι γραπτό για τις επόμενες γενεές εις τρόπον ώστε να γνωρίσουν πώς ξεκίνησε και πώς έφθασε η εκκλησία μας στη σημερινή μορφή της...
Ένα βιβλίο με αυτοβιογραφικό χαρακτήρα όπου η συγγραφέας με ύφος απλό μας ταξιδεύει σε μονοπάτια και δρώμενα της ζωής της που με τρόπο μαγικό συνδέονται μεταξύ τους και την οδηγούν σε ένα δρόμο διαφορετικό, σε ένα δρόμο πνευματικό...