Τετάρτη αργά τη νύχτα και κάποιος μετά από ένα δωδεκάωρο πιόμα γυρνάει με τα πόδια στο σπίτι του, σε μια διαδρομή που ποτέ δεν τελειώνει...

«Θέλω να με θυμάστε σαν μια προοπτική, σαν κάτι που δεν μπόρεσα ποτέ να γίνω, σαν μια ανεκπλήρωτη ιστορία· μόνο με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσω να υπάρχω»...

όρεσα το σκούρο λαχανί μπουφάν με προοπτική να επιδοθώ στο γνωστό μου περπάτημα μέχρι εξαντλήσεως....

Χόλι Μάουντεν: ο γλυκόπικρος, παραληρηματικός μονόλογος ενός ετοιμοθάνατου, που μπροστά στη γυναίκα του ανασύρει μνήμες, προβαίνει σε αποκαλύψεις, μπερδεύει ψέματα κι αλήθειες, φοβάται, αυτοσαρκάζεται, ζηλεύει, ενθουσιάζεται, προκαλεί, στοχάζεται....