Ποιος γνωρίζει πραγματικά την Αλέξ; Είναι όμορφη...

Παρίσι, Αλγέρι, Τελ Αβίβ, Αγία Πετρούπολη: εδώ διαδραματίζεται η συνέχεια της Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων...

Ένας συγγραφέας, ανύπαντρος, χωρίς παιδιά, με αποτυχημένη συναισθηματική ζωή, βιώνει την κρίση της μέσης ηλικίας...

Το νέο μυθιστόρημα του best seller συγγραφέα της Γαλλίας συνδυάζει την καταιγιστική δράση με σχόλιο πάνω σε φλέγοντα θέματα όπως η δικαιοσύνη, η ηθική, ο συμβιβασμός, το τραύμα, η απώλεια, ο σκοτεινός κόσμος της μαφίας, η υποκρισία της σύγχρονης κοινωνίας...

Αυτή είναι η ιστορία τεσσάρων γυναικών, που ταξίδεψαν μακριά, μέχρι τα πιο βαθιά σκοτάδια, τα πιο επικίνδυνα, τα πιο παράδοξα, τα πιο οδυνηρά… Στήριξαν η μια την άλλη με αφοσίωση και αυταπάρνηση...

Έξω από το πανδοχείο «Η Βαμμένη Γενειάδα», ξεπεζεύει ο χαριτωμένος Κόμης του Μορέ, και… ­ …εκεί ακριβώς που τελειώνουν Οι Τρεις Σωματοφύλακες, αρχίζει η δική του ιστορία… Οι ίντριγκες της αυλής συνεχίζονται, το ίδιο και τα κατορθώματα του ιδιοφυούς καρδινάλιου Αρμάν Ζαν ντι Πλεσύ, δούκα του Ρισελιέ, με ήρωες τη σκοτεινή Βασίλισσα Άννα, τον μελαγχολικό Βασιλιά Λουδοβίκο 13ο, και τον νέο γοητευτικό μας ήρωα, τον Κόμη του Μορέ με την μυστηριώδη καταγωγή… Ο Κόμης του Μορέ φθάνει στο Παρίσι σε μια στιγμή που στην αυ­λή βρίθουν οι συνωμοσίες εναντίον του Λουδοβίκου, ο οποίος έχει δια­δεχθεί τον δολοφονημένο πατέρα του, τον σοφό βασιλιά Ερρίκο 4ο...

Το μυθιστόρημα απέσπασε το 2017 το βραβείο Culture et Bibliothèques pour tous και αποτελεί αντικείμενο διδασκαλίας στο μάθημα της Λογοτεχνίας για το Sorbonne II την ακαδημαϊκή χρονιά 2021-2022...

«Όλος ο κόσμος πίστευε ότι τίποτα δεν ήταν πιο εύθραυστο, πιο εφήμερο και ντελικάτο από μια σαπουνόφουσκα...

Η Μέριλ είναι μια νεαρή χορεύτρια που έχει υποστεί έναν σοβαρό τραυματισμό έπειτα από ατύχημα...

27 χρόνια πριν έθαψε το παρελθόν της...

Ρώμη...

Η νεαρή Ροζ φθάνει στο Κιότο, ειδοποιημένη ότι ο Ιάπωνας πατέρας της, που δεν τον γνώρισε ποτέ, έχει πεθάνει...

Η Λουσί γελούσε, όπως μόνο τα παιδιά γελούν, όταν ο ήλιος σμίγει με τις μυρωδιές της ζάχαρης και της γιορτής...

-

«Είσαι πολύ αυστηρός, Τζον, γιατί κι εσύ, όπως κι όλοι οι Φράγκοι, κρίνεις πάντα τους λαούς απ’ την πλευρά του ευρωπαϊκού πολιτισμού...