Υπάρχουν γεύσεις που απολαμβάνεις μέχρι θανάτου: Μπλε αστακός ψημένος στη χόβολη με δεντρολίβανο και απόσταγμα από φραγκοστάφυλα....

Σ έναν χαοτικό μετα-κόσμο, κάπου στο 2030, όπου όλα ελέγχονται ηλεκτρονικά, ο Πλότκιν, επαγγελματίας δολοφόνος και μέλος της μυστικής ομάδας Αρχηγοί-Κατάσκοποι της Τάξης, φτάνει στο Μεγάλο Σταυροδρόμι....

Το μυθιστόρημα του Benjamin Constant δεν είναι μόνο η εκμυστήρευση ενός ατόμου, αλλά και η μαρτυρία για μιαν ολόκληρη εποχή: "Θέλησα να περιγράψω στον Αδόλφο μιαν από τις σοβαρότερες αρρώστιες του αιώνα μας, αυτή την κόπωση, αυτή την αβεβαιότητα, αυτή την έλλειψη σθένους, αυτή την ατελεύτητη ανάλυση που τοποθετεί μιαν οπισθοβουλία δίπλα στα αισθήματα και που τα διαφθείρει έτσι από τη γέννησή τους κιόλας"....

Ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός, οι βασιλείς δύο μεγάλων χωρών, Ερίκος Η΄ της Αγγλίας και Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας, αλλά και ο πάπας Ιούλιος Β΄, πρωταγωνιστούν σε μία ιστορία μυστηρίου, που διαδραματίζεται στην Ευρώπη του 16ου αιώνα: Τι μπορεί να συνδέει τους πίνακες του Ιερώνυμου Μπος, τον ηλικιωμένο Λεονάρντο ντα Βίντσι και τον επίσης ζωγράφο Ραφαήλ Σάντσιο με τις βασιλικές αυλές και τις δολοπλοκίες της εποχής; Ποιος προσπαθεί να σκορπίσει τον φόβο και τον πανικό στη γηραιά ήπειρο, με την απειλή της εμφάνισης του θηρίου της Αποκαλύψεως; Μπορεί μια νέα γυναίκα, με μοναδικό όπλο τη δύναμη της αγάπης, να διαλευκάνει τη συνωμοσία που εξυφαίνεται, για να σώσει έτσι τη ζωή του αγαπημένου της, αλλά ταυτόχρονα να στηρίξει την ειρήνη σ ολόκληρη την Ευρώπη; Μετά την επιτυχία του 1661, οι Ιβ Ζεγκό και Ντενί Λεπέ επιστρέφουν με ένα ιστορικό θρίλερ, που εξελίσσεται σε μια εποχή αμφιβολιών και καθηλώνει τον αναγνώστη ως την τελευταία παράγραφό του....

"Με τρόμο βλέπω να πλησιάζει εκείνη η καταραμένη μέρα, που θα καταλάβεις ότι είμαι πολύ μέτριος σκιέρ, άθλιος κολυμβητής, ασήμαντος ποδοσφαιριστής της Κυριακής και το χειρότερο, εντελώς συνηθισμένος πατέρας....

-...

-...

-...

Τριάντα απειλητικοί ύφαλοι περιβάλουν το νησί του Σαρέκ στη Βρετάνη....

Γεννημένος στη Βενετία, γιος ενός εβραίου τσαγκάρη, ο Λορέντζο Ντα Πόντε, υιοθετημένος από έναν επίσκοπο, πέθανε στη Φιλαδέλφεια το 1839, σε ηλικία 89 ετών, μισό περίπου αιώνα μετά τον Μότσαρτ για τον οποίο είχε γράψει τα λιμπρέτα για τις τρεις ιταλικές του όπερες: "Οι γάμοι του Φίγκαρο", "Ντον Τζιοβάννι" και "Έτσι κάνουν όλες"....

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζει ο Romain Gary να πάσχουν, να οργίζονται, να ανδραγαθούν, να πεθαίνουν, κάνουν στις σελίδες του βιβλίου του μια θητεία, την ευρωπαϊκή τους θητεία, τη θητεία τους στο αίτημα και στην ιδέα μιας Ευρώπης (πάντα υπό την πολιτιστική έννοια της λέξης) ωριμότερης, συνεπέστερης προς τις αξίες που ανέδειξε ο πολιτισμός της, και πιο σύμμετρης με την αξία που λέγεται άνθρωπος -μιας, αν επιτρέπεται η έκφραση, Ευρωπαϊκής Οικουμένης, όπου δεν θα υπάρχει ούτε το μίσος ούτε η ασχήμια της καρδιάς, ούτε η πείνα ούτε άνθρωποι που να κρυώνουν, αλλά θα υπάρχει ελευθερία, "θα χει μουσική, θα χει βιβλία, θα χει ψωμί για όλους, και ζεστασιά αδερφική"....

Εικοσιτέσσερις ώρες από τη ζωή τεσσάρων προσώπων στο Παρίσι....

[....

Ποια δύναμη, ποια υπερφυσική πνοή - να προέρχεται από Θεό ή δαίμονα - είναι αυτή που ωθεί ακάθεκτα, αμετάκλητα, τον νεαρό και φτωχό αριστοκράτη Αμορύ να εγκαταλείψει τη χλοερή Βρετάνη όπου γεννήθηκε, αναζητώντας καινούργιους ορίζοντες, άλλους ουρανούς, άλλους ανθρώπους; Μέσα του πάντως υπάρχει βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση πως ο δρόμος που διάλεξε είναι ο μοναδικός και ιδανικός για την επίτευξη του σκοπού του, την πραγμάτωση του προορισμού του....