Η Νανά δεν ήταν μια συνηθισμένη εταίρα....

Η υπόθεση του μυθιστορήματος τοποθετείται στη Σανγκάη του 1927....

Στην πρώτη φωτογραφία, η μικρή Ανν φοράει μαύρο κομπινεζόν και από κάτω μόνο τις κάλτσες της και ζαρτιέρες αζούρ, παρόμοιες με εκείνες που είχα ήδη θαυμάσει στους κήπους του Μπαγκατέλλ....

Μερικές φορές αναρωτιέται αν πράγματι αξίζει τον κόπο να είσαι ενήλικος....

To 1978, ένα χρόνο δηλαδή μετά την έκδοση και τη βράβευση του "Ζωή oδηγίες xρήσεως", ο Ζορζ Περέκ θα ταξιδέψει δύο φορές στη Νέα Υόρκη για τις ανάγκες της τεκμηρίωσης και των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ για τη μετανάστευση στην Αμερική....

Γλυκιά ποίηση! Η ωραιότερη από τις τέχνες! Εσύ που αναδεύεις µέσα µας τη δύναµη της δηµιουργίας και µας φέρνεις κοντά στη θεότητα, οι απογοητεύσεις δεν σκότωσαν τον έρωτα που είχα για σένα από τα πρώτα παιδικά µου χρόνια! Ο πόλεµος αύξησε κιόλας την κυριαρχία της ποίησης πάνω µου, κι εξαιτίας του, όσο κι εξαιτίας της, είναι που ο ουρανός µπερδεύεται πια µε το έναστρο κεφάλι µου....

....

...

Στο Παρίσι, τις τελευταίες δέκα μέρες της Κομμούνας....

Σε μια μικρή πόλη του Μπερρύ και μέσα στην αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού του 1919, ένας ήρωας του πολέμου κρατείται φυλακισμένος στα βάθη ενός έρημου πια στρατώνα....

"Θα πετάξουμε πέρα τις μάσκες" γράφει στη Ζουντίτ (κεντρική ηρωίδα) ο παππούς της σε μια αγγελία της εφημερίδας Liberation....

...

Ποια είναι η σχέση της φωτογραφίας με την πραγματικότητα; Πόσο δραστικά μπορεί να παρέμβει στην αλήθεια μιας σκηνής το μάτι του φωτογράφου; Ισχύει πράγματι το στερεότυπο "μια εικόνα χίλιες λέξεις"; Με αφετηρία την ιστορία της Αντόνια - της έφηβης που λαχταρούσε να παγιδεύσει τη στιγμή στον φακό της μηχανής της, της νεαρής φωτορεπόρτερ που ρίχτηκε στην αγκαλιά ενός γοητευτικού Κορσικανού εθνικιστή και βίωσε τις διαμάχες στους κόλπους του κινήματος για την ανεξαρτησία του νησιού, της ώριμης φωτογράφου που έζησε την φρίκη του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας -, ο Ζερόμ Φερραρί γράφει ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για την αισχρότητα του πολέμου και την ανθρώπινη θηριωδία....

Το dada γεννήθηκε στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, από μια ηθική απαίτηση, από το βαθύ συναίσθημα ότι ο άνθρωπος, ως κεντρική παράσταση της πνευματικής δημιουργίας, στηρίζει την υπεροχή του σε χρεοκοπημένες έννοιες, σε νεκρά πράγματα, σε αγαθά που αποκτηθήκανε με αισχρό τρόπο (Tristan Tzara)....

Ο μεγάλος αδερφός είναι οδηγός ταξί, κλεισμένος έντεκα ώρες την ημέρα στην "καμπίνα" του....