Ένας νεός φτωχός αλλά φιλόπονος, αφού έχει ζήσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας και στερημένος τα πάντα, μπερδεμένος ανάμεσα σε δύο γυναίκες, η μία άκαρδη που την αγαπάει, η άλλη με καρδιά που δεν την αγαπάει, είναι απελπισμένος και σκέφτεται ν'' αυτοκτονήσει, όταν ένας από τους φίλους του -πρέπει να τον ονομάσουμε γιατί στην Ανθρώπινη Κωμωδία παίζει σπουδαίο ρόλο: είναι ο Ραστινιάκ- τον συμβουλεύει να ριχτούν στις διασκεδάσεις και, για να βρουν τα μέσα, να παίξουν τα λίγα χρήματα που έχουν...

«Την άφησες να πεθάνει…» Η Κριστίν Στάινμεγιερ πίστευε πως το γράμμα που βρήκε την παραμονή των Χριστουγέννων στο γραμματοκιβώτιό της δεν απευθυνόταν στην ίδια...

Αυτή η γυναίκα μου φάνηκε εντελώς ξεπεσμένη...

Συγκλονισμένη από τη μαρτυρία μιας Νιγηριανής πόρνης, η Γαλλίδα δημοσιογράφος Σερένα Μονιέ ταξιδεύει στο Λάγος για έρευνα...

«Ωστόσο είναι αργά για να τηλεφωνήσω, αρκούμαι σε ένα SMS...

Ο συνταγματάρχης Χασάν, πρώην μέλος της Προεδρικής Φρουράς του Σαντάμ Χουσεΐν, που παρακολουθείται από το τμήμα καταπολέμησης της τρομοκρατίας της Γιουροπόλ το οποίο διευθύνει ο Ντενίζ Σαλβέρ, βρίσκεται νεκρός σε πάρκο του Βερολίνου...

Είδα τότε απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα τη Γιαγιά ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, στη μέσα κάμαρα… Βαριανάσαινε, λαχάνιαζε, πνιγόταν, η ανάσα της σφύριζε και κοβόταν… Μόλις είχε φύγει ο γιατρός...

Μασσαλία, 1962...

Παρίσι, Γενάρης-Ιούνης 1985, Βαστίλη...

Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, κατά τη διάρκεια των οποίων γράφτηκε και η Παγίδα, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως είναι τα πιο «συμπυκνωμένα» και τα πιο δραματικά...

H ΜΗΤΕΡΑ, H ΓΙΑΓΙΑ, H ΦΡΑΝΣΟΥΑΖ, η παιδική ηλικία, το μητρικό φιλί, οι διαλείψεις της καρδιάς, η ακούσια μνήμη, η « μικρή φράση », ο Σουάν, η Οντέτ, η Ζιλμπέρτ, η νεανική ηλικία, ο βαρώνος ντε Σαρλύς, η δούκισσα ντε Γκερμάντ, ο Σαιν-Λου, η κυρία ντε Βιλλπαριζί, οι Βερντυρέν, ο Μορέλ, το Κομπραί,

Ο Κλεμάν Ντιπρέ, άριστος φοιτητής Νομικής, προσλαμβάνεται στη γαλλική αστυνομία το 1942...

Κακός, αυθάδης, αφελής, περιστασιακά σαδιστής, τυχοδιώκτης, ο νεαρός Ανρί Μπυτρόν ηχογραφεί την ιστορία της ζωής του σε μαγνητοταινία προτού τον βρει ο θάνατος: ένας θάνατος που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονία από τους δολοφόνους του Γάλλους μυστικούς πράκτορες, που αναγκαστικά αποσιωπούν το ρόλο τους -και το ρόλο του Μπυτρόν- στην απαγωγή, στο βασανισμό και το φόνο ενός εξέχοντα ηγέτη της αντίστασης, από μια τριτοκοσμική αφρικανική χώρα, στη δίνη ενός μεταποικιακού εμφύλιου πολέμου...

Τρεις γυναίκες...

«‘‘H Kάλλας; Πφ… δε θα κρατήσει! Θα δείτε: σε λίγο καιρό, κανείς δε θα μιλάει γι’ αυτήν…’’ ‘‘Ποια είστε, κυρία μου;’’ ‘‘ Ήμουν η αντίζηλος της Μαρίας Κάλλας...