-...

-...

-...

Τριάντα απειλητικοί ύφαλοι περιβάλουν το νησί του Σαρέκ στη Βρετάνη....

Γεννημένος στη Βενετία, γιος ενός εβραίου τσαγκάρη, ο Λορέντζο Ντα Πόντε, υιοθετημένος από έναν επίσκοπο, πέθανε στη Φιλαδέλφεια το 1839, σε ηλικία 89 ετών, μισό περίπου αιώνα μετά τον Μότσαρτ για τον οποίο είχε γράψει τα λιμπρέτα για τις τρεις ιταλικές του όπερες: "Οι γάμοι του Φίγκαρο", "Ντον Τζιοβάννι" και "Έτσι κάνουν όλες"....

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζει ο Romain Gary να πάσχουν, να οργίζονται, να ανδραγαθούν, να πεθαίνουν, κάνουν στις σελίδες του βιβλίου του μια θητεία, την ευρωπαϊκή τους θητεία, τη θητεία τους στο αίτημα και στην ιδέα μιας Ευρώπης (πάντα υπό την πολιτιστική έννοια της λέξης) ωριμότερης, συνεπέστερης προς τις αξίες που ανέδειξε ο πολιτισμός της, και πιο σύμμετρης με την αξία που λέγεται άνθρωπος -μιας, αν επιτρέπεται η έκφραση, Ευρωπαϊκής Οικουμένης, όπου δεν θα υπάρχει ούτε το μίσος ούτε η ασχήμια της καρδιάς, ούτε η πείνα ούτε άνθρωποι που να κρυώνουν, αλλά θα υπάρχει ελευθερία, "θα χει μουσική, θα χει βιβλία, θα χει ψωμί για όλους, και ζεστασιά αδερφική"....

Εικοσιτέσσερις ώρες από τη ζωή τεσσάρων προσώπων στο Παρίσι....

[....

Ποια δύναμη, ποια υπερφυσική πνοή - να προέρχεται από Θεό ή δαίμονα - είναι αυτή που ωθεί ακάθεκτα, αμετάκλητα, τον νεαρό και φτωχό αριστοκράτη Αμορύ να εγκαταλείψει τη χλοερή Βρετάνη όπου γεννήθηκε, αναζητώντας καινούργιους ορίζοντες, άλλους ουρανούς, άλλους ανθρώπους; Μέσα του πάντως υπάρχει βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση πως ο δρόμος που διάλεξε είναι ο μοναδικός και ιδανικός για την επίτευξη του σκοπού του, την πραγμάτωση του προορισμού του....

-...

-...

Η κάθε πρόοδος μετατοπίζει τα όριά μας λίγο μακρύτερα από συνήθειες που δεν προφτάσαμε ακόμα ν αποκτήσουμε, κι άλλο δεν είμαστε στην πραγματικότητα παρά μετανάστες, που ακόμα δεν μπόρεσαν να θεμελιώσουν μια πατρίδα....

-...

-...