Προς τα πού οδεύουμε; Είναι καιρός που δεν κρατάμε πια το τιμόνι, που δεν είμαστε κύριοι της κατάστασης, που δεν την ορίζουμε...

Ένα σπίτι και μια ολόκληρη εποχή που μαίνεται εντός του...

Ο Robert Walser ενδύεται την περσόνα ενός μαθητή που δεν ζει πια και γράφει για όλα όσα τον απασχολούν αποτυπώνοντας την ομορφιά σε κάθε της εκδοχή...

ΣΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (1951) ο αφηγητής διασχίζει με το ποδήλατό του χωριά της Κάτω Σαξονίας και περιγράφει έναν κόσμο κατεστραμμένο, δίχως ανθρώπους – έχει προηγηθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος...

«Η ζωή του δεκαπεντάχρονου Μόρτεν Σουμάχερ, του αποκαλούμενου και Μότε, ύστερα από ένα τηλεφώνημα δε θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν κάποτε...

Ο Όννο Χάλας δεν είναι πια νέος, δεν είναι ήρωας ούτε καν ντετέκτιβ...

ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1929 Στην βερολινέζικη αστυνομική αργκό, το "βρεγμένο ψάρι" σημαίνει ανεξιχνίαστη υπόθεση....

Οι ήρωες του «Υποκόσμου» περνούν από όλα τα δεινά που υπέστη και ο Φάλαντα: χάνουν τη δουλειά τους, παρανομούν, φυλακίζονται, εθίζονται στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, πτωχεύουν, ασθενούν σωματικά και ψυχικά, στιγματίζονται, μα συγχρόνως παλεύουν για την επιβίωση ―με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους― μένοντας πιστοί σε ό,τι αγαπούν...

Η Λόττε Κέστνερ –η οποία ενέπνευσε στον Γκαίτε τη Λόττε του μυθιστορήματός του Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, με το οποίο ο νεαρός τότε συγγραφέας απέκτησε φήμη σε όλη την Ευρώπη– αποφασίζει ένα ταξίδι «στη χώρα της νιότης»: καταφτάνει στη Βαϊμάρη με την επιθυμία να συναντήσει ξανά, ύστερα από περίπου μισό αιώνα, τον αγαπημένο της Γκαίτε...

Η ωραία Ντοραλίς, που έχει εγκαταλείψει τον ηλικιωμένο σύζυγό της, κόμη Κένε-Γιάσκι, χάρη του νεαρού ζωγράφου Χανς Γκριλ, παραθερίζει σε θέρετρο των ακτών της Βαλτικής...

Η γιαγιά είδε στον δρόμο ένο κορίτσι...

«Ο πατέρας μου μισούσε τους Εβραίους, όλους ανεξαιρέτως, ακόμα και τους ηλικιωμένους, ακόμα και τους πιο ταπεινούς...

Βερολίνο, 1923: ο τρελός πληθωρισμός οδηγεί τα μεσαία στρώματα στα πρόθυρα της πείνας...

Βερολίνο, 1923: ο τρελός πληθωρισμός οδηγεί τα μεσαία στρώματα στα πρόθυρα της πείνας...

Ποια είναι η κλέφτρα των φρούτων και ποια η ενδοχώρα όπου ένας ηλικιωμένος αφηγητής αποφασίζει να ταξιδέψει αφήνοντας πίσω του τον Κόλπο του Κανένα; Τι συνδέει τα δύο πρόσωπα και πώς συμπίπτουν οι πορείες τους; Και γιατί αυτός ο "παράνομος" ταξιδιώτης συγχωνεύει τη φωνή του με τον πολυταξιδεμένο πατέρα της κλέφτας, έναν "παραβάτη"; To "τελευταίο έπος" του Peter Handke (βραβείο Νόμπελ 2019) είναι ένα μυθιστόρημα-γρίφος, γεμάτο ευρηματικές προσωποποιήσεις και εικόνες, ένας μονοφωνικός λόγος πίσω από μια πολυπρόσωπη ιστορί8α, ένας βαθύς λυρικός στοχασμός για τη γραφή, τα όρια της ανθρώπινης εμπειρίας, τη φύση και την αξία των απλών πραγμάτων στη ζωή μας...