Ο νους της Ανθής έχει μείνει φυλακισμένος, μην μπορώντας να ξεφύγει...

Ήθελε να φύγει...

«Να μην μάθει ποτέ την αλήθεια, να την προστατέψεις με όποιον τρόπο μπορείς»...

Η Ελπίδα ξεφυλλίζει με τρεμάμενα δάχτυλα το άλμπουμ της ζωής της...

Λένε ότι η ζωή χαράζει επάνω στα κιτάπια της τη διαδρομή που ο καθένας θα ακολουθήσει...

Δεν είχε νιώσει ποτέ πώς είναι να ερωτεύεσαι και να παραδίνεσαι άνευ όρων στην αγάπη, πώς είναι να βάζεις τον εαυτό σου στο περιθώριο και να γίνεσαι ένα με τον άλλον...

Η Έλλη γεννήθηκε σε αδειανή αγκαλιά...

Υπάρχουν γυναίκες που πίσω από τις κλειστές πόρτες βυθίζονται στη σιωπή...

Σάμος, 1968...

Tα μάτια της Δάφνης βούρκωσαν, μόλις αντίκρισε την τεράστια πινακίδα του κτιρίου...

Η Ζωή ήταν μόλις δεκαοχτώ χρονών, όταν έχασε τους γονείς της κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες...

Σμύρνη 1920...

Την ώρα του μεγάλου φόβου καλείσαι να λογοδοτήσεις στον ίδιο σου τον εαυτό...

Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να χαρίσουν απλόχερα αγάπη...

Το φως δύο ματιών που κουβαλάνε πόνο, το κρασί που ενώνει δύο ανθρώπους με διαφορετικές διαδρομές, το μεθύσι που προκαλεί η συνάντησή τους είναι τα χρώματα που ζωγραφίζουν μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, αβεβαιότητα και μεγάλες αλήθειες… Ο Πέτρος είναι ένας γοητευτικός άντρας που διεκδικεί και δεν έχει μάθει να χάνει...