Είκοσι οκτώ σταγόνες στάζουνε έρωτες, αγάπες, χρόνους, θανάτους Είκοσι οκτώ σταγόνες Πότε σάρκες και πότε αερικά Μια οξυγόνο κι άλλες φορές µαζούτ Είκοσι οκτώ σταγόνες Θα σε δροσέψουν, θα σε κάψουν… Τόσο! Κι όταν θα µαζευτούνε όλες µαζί γι’ άλλους θα γίνουν θάλασσες, γι’ άλλους ποτάµια, πυρκαγιές Είκοσι οκτώ σταγόνες στάζουνε, και πόσο θα βραχείς; Ο άνθρωπος πίσω, µέσα, δίπλα, παράλληλα µε τον χρόνο, τον θάνατο, τα πάθη...

Ο τολµηρός πατριώτης και µέλος της ΕΟΚΑ Φίλιος Δαφνιώτης (Κούγιας) πίστεψε, αγωνίστηκε, έµπλεξε, προδόθηκε και στο τέλος χάθηκε µυστηριωδώς χωρίς κανένας να γνωρίζει τι απέγινε...

Alegria στα ισπανικά, σηµαίνει «χαρά»...

Η ζωή είχε τσακίσει τα φτερά του Βασίλη...

Η αίσθηση που περνάει αυτό το βιβλίο είναι σε όλους µας γνώριµη...

Προδότες, περιπλανώµενοι µουσικοί, µυστηριώδεις ερηµίτες, µέλη περίεργων αιρέσεων, είναι µόνο κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που συνθέτουν τη συλλογή διηγηµάτων...

Γίνοµαι στάχτη κι αυτό που µε τροµάζει, είναι ότι κανείς δεν θα έρθει να µε µαζέψει...

Δράκοι, Στοές και Πνεύματα στη Θεσσαλονίκη...

Τα μέλι μου σφηκόμελ...

Η Λίγκα των Ευγενών Αγροίκων είναι ένα µυθιστόρηµα που δεν διστάζει ν’ αφηγηθεί την τραγελαφική εκδοχή της ζωής που δεν εξωραΐζεται από µεγαλειώδεις και ροµαντικές ιδέες ούτε από την επίκληση βαθύτερων και υπερβατικών νοηµάτων στην καθηµερινότητα των ανθρώπων...

-Ένας νέος αναζητά τον εξαφανισμένο φίλο του στο Παρίσι...

Ένας υπηρέτης που φοβάται µέχρι και τη σκιά του, αφήνει το κάστρο του Κάµελοτ τα βράδια µαζί µε τον γαλανοµάτη βασιλιά και συναντά µια µαυροφορεµένη γυναίκα, διψασµένη για εκδίκηση...

«Ήταν έτοιμος να αλλάξει πορεία για τον κόλπο, όταν άκουσε τον εαυτό του να δίνει τον λόγο του στη νεκρή γυναίκα και σιχάθηκε την ψυχή του που προσπαθούσε να τον προδώσει...

Ο Χρίστος, ένας επιπόλαιος τυχοδιώχτης, παίζει καθημερινά τη ζωή του κορόνα γράμματα...

Ένας έρωτας θρύλος στην Κορυτσά, στα χρόνια της αποµόνωσης του Ενβέρ Χότζα...