Η θεατρική μετάφραση της αρχαίας τραγωδίας πρέπει να βρίσκεται όσο πλησιέστερα γίνεται στο αρχαίο κείμενο: Εφόσον το κείμενο είναι το μόνο σχεδόν που μας σώθηκε από την παράσταση, που έβλεπαν οι Αθηναίοι στο θέατρο του Διονύσου, μόνο αυτή η προσέγγιση μπορεί να διασώσει κάτι από το βηματισμό, τις ανάσες, ή, πιο παραστατικά, το «ανάγλυφο» του πρωτοτύπου...
Η ιστορία της Αντιγόνης, της βασιλοπούλας που επέμενε να τιμήσει τη λυκίσια καταγωγή της, βάζοντας την πάνω από την εξουσία και τους νόμους του βασιλιά Κρέοντα...
Η ιστορία της Μήδειας, της ατίθασης βασιλοπούλας από την Κολχίδα που ήταν προορισμένη να γίνει ιέρεια της θεάς Εκάτης στη σκοτεινή πατρίδα της, αλλά μια παραξενιά της μοίρας την έκανε να ερωτευτεί τον Ιάσονα και να εγκαταλείψει οικογένεια και πατρίδα...
Η ιστορία του Οιδίποδα, του παιδιού που οι βασιλιάδες γονείς του προτίμησαν να εγκαταλείψουν στο βουνό, ώστε να μην εκπληρώσει ποτέ την τρομερή προφητεία που είχε λάβει ο πατέρας του...
Η ιστορία της ωραίας Ελένης, η οποία διάλεξε τον ήπιο Μενέλαο για σύζυγό της, αλλά ένα παιχνίδι της μοίρας την έκανε πρώτα έπαθλο σ’ έναν αχρείαστο διαγωνισμό ομορφιάς και, στη συνέχεια, το πιο μισητό πρόσωπο ανάμεσα στους Αχαιούς και στους Τρώες επειδή, τάχα, πολεμούσαν για τα ωραία της μάτια...
Το «Εθνικό Θέατρο» (ή «Βασιλικόν Θέατρον», όπως ονομαζόταν σε ορισμένες περιόδους) ανέπτυξε καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του έντονη και αξιόλογη δραστηριότητα αναφορικά με τις παραστάσεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, γεγονός που είχε ως συνέπεια τη δημιουργία ιδιαίτερης σκηνοθετικής και υποκριτικής «παράδοσης», τα ουσιαστικότερα γνωρίσματα της οποίας συνδέονταν με τη μεγαλόστομη εκφορά του λόγου, την ηχηρή και καθαρή άρθρωση (που έφτανε ωστόσο ενίοτε στα όρια της στομφώδους απαγγελίας), καθώς επίσης και τις υπερβολικές κινήσεις του άνω μέρους του σώματος, που έφταναν στα όρια της τυποποίησης...
Το «Εθνικό Θέατρο» (ή «Βασιλικόν Θέατρον», όπως ονομαζόταν σε ορισμένες περιόδους) ανέπτυξε καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του έντονη και αξιόλογη δραστηριότητα αναφορικά με τις παραστάσεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, γεγονός που είχε ως συνέπεια τη δημιουργία ιδιαίτερης σκηνοθετικής και υποκριτικής «παράδοσης», τα ουσιαστικότερα γνωρίσματα της οποίας συνδέονταν με τη μεγαλόστομη εκφορά του λόγου, την ηχηρή και καθαρή άρθρωση (που έφτανε ωστόσο ενίοτε στα όρια της στομφώδους απαγγελίας), καθώς επίσης και τις υπερβολικές κινήσεις του άνω μέρους του σώματος, που έφταναν στα όρια της τυποποίησης...
Σ’ αυτό το βιβλίο εξετάζουμε τη μυθολογική μορφή της Μήδειας, η οποία –μαζί με την Κλυταιμνήστρα, θεωρούμε πως συνθέτουν στον χώρο της τραγωδίας το κατεξοχήν γυναικείο αντι-πρότυπο...
Σκοπός της παρούσας μελέτης, που βασίζεται στην ομώνυμη διδακτορική μου διατριβή, είναι η προσέγγιση του υπορχήματος, ενός αρχαίου ποιητικού είδους υμνητικού χαρακτήρα και χορικής εκτέλεσης, που κατά την πρώιμη φάση της δημιουργίας του ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα...
-Το ενδιαφέρον για τον Ευριπίδη ανανεώθηκε τα τελευταία χρόνια εξαιτίας πολλών πρόσφατων δημοσιεύσεων που αποδεικνύουν πόσο επίκαιρος εξακολουθεί να είναι ο ποιητής στον σύγχρονο κόσμο. Ο τόμος "Ευριπίδης-35 Μελέτες" αποτελεί προϊόν αυτών των σύγχρονων μελετών, καθώς πολλά άρθρα