Εδώ στον "Ιούλιο Καίσαρα", σαν να μην πρόκειται για θέατρο, παράσταση θεατρική, που καθισμένοι στη θέση μας παρακολουθούμε για δύο ώρες τα δρώμενα στη σκηνή, παρά σαν να χουμε ανεβεί στην πιο αγναντερή κορφή και βλέπουμε τον κόσμο πώς πορεύεται, πώς αντιδρά, πώς ενεργεί, πώς παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας, εξουσιαστές, εξουσιαζόμενους, φατριές....
Η κωμωδία τούτη, από τα πρώτα έργα του ποιητή, κοντά στ΄άλλα της προσόντα διαθέτει προπάντων θεατρικότητα και σ αυτήν οφείλεται η σκηνική επιτυχία του, αδιάπτωτη από τότε που πρωτοπαίχτηκε έως σήμερα....
Η μεγαλοφυΐα του ποιητή στον "Έμπορο" πήρε αυτό το στοιχείο του μύθου με το ομόλογο και τη λύτρα ανθρώπινο κρέας, το δραματοποίησε και το φερε στο φως της σκηνής, αντιμέτωπους, ενώπιος ενωπίω τον νόμο της πολιτείας -πολιτείας εμπόρων- με το δίκαιον του τοκογλύφου....
Στο "Με το ίδιο μέτρο" ο ποιητής θίγει την ουσία της αστικής νομιμότητας, Η Εξουσία απαγορέυει την παρανομία μόνον σε όσους δεν υπηρετούν στους μηχανισμούς τους....
Ενώ το πρώτο μέρος "Ερρίκος ΣΤ΄" σημαδεύεται αρχή αρχή με την κηδεία του Ερρίκου Ε΄, πατέρα του Ερρίκου ΣΤ΄, τούτο, το δεύτερο μέρος, αρχίζει με το μπάσιμο στη σκηνή και τη στέψη της νεοφερμένης και νεόκοπης βασίλισσας Μαργαρίτας....
Η Αφροδίτη, θεά του έρωτα, η ώριμη γυναίκα, η πολύπειρη στα ερωτικά, που χει ομορφιά, λαγνεία και θάνατο, και μεταχειρίζεται όλα τα μάγια της για να τραβήξει κοντά της τον έφηβο, το άγουρο αγόρι, που δεν έχει σκιρτήσει η καρδιά του για έρωτα, που λαχταράει να κυνηγήσει στο δάσος....