Αφήναμε τις λέξεις να γίνονται ιστορίες, να γίνονται όνειρα, να γίνονται προσδοκίες, δεν σταματήσαμε στης βεβαιότητας τη λόγχη που τη σωστή στιγμή ξέρα να διαπερνά τα στήθη....