Στόχος μου δεν ήταν να πλάσω χωριστούς, ρεαλιστικούς χαρακτήρες, αλλά να σπάσω τη δική μου φωνή σε πολλά χρώματα και να πω την ιστορία κάθε φορά από άλλη γωνία της σκηνής...

18 Όταν πρωτοανέβηκες στον άμβωνα της δυστυχίας, άρχισες να κηρύττεις ασυγκράτητος μπροστά στα δακρυσμένα μάτια των θεατών....

Ήμεροι κι ανοχύρωτοι Δεν περιμένουν πια εισβολείς Επιδρομές και πολιορκίες δεν υπάρχουν Δεν συνηθίζονται οι αιφνιδιασμοί Η κεφαλή των μακριών τους τραπεζιών Κοιτά σαν φωτισμένη πλώρη Ίσια στο δρόμο Κι εκείνοι από τις δυο πλευρές Με ελαφριά ενδύματα και υψωμένα κύπελλα Κοιτούν ο ένας τον άλλον Απορροφημένοι Και υπολογίζουν στην αβροφροσύνη των περαστικών Ανάμεσά τους ζήσε Χωρίς να φθάνεις Και χωρίς να αναχωρείς...

Ένα ποίηµα για τους πρόσφυγες που καµιά ακτή δεν τους θέλει και για τον Ιπτάµενο Ολλανδό που δεν µπορεί να αράξει πουθενά....