Μετά από οκτώ ετών έρευνα στο Ληξιαρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης και τη διασταύρωση των στοιχείων που αντλήσαμε με τα διάφορα αρχεία, καταφέραμε να βρούμε τα ονόματα των εβραιόπουλων που γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη κατά τα έτη 1925-1943...
Στα οικογενειακά μας άλμπουμ υπάρχουν πολλοί μικροί εύζωνοι, γιατί όλοι μας στην ηλικία των τεσσάρων, στο Παρίσι και στη Βρέστη, ποζάραμε φορώντας για μια μέρα αυτή τη στολή που είχε έρθει από την Ελλάδα και την οποία η θεία Ντόρα φύλαγε με θρησκευτική ευλάβεια μέσα σε μια βαλιτσούλα από χαρτόνι...
Η κληρονομιά του Ζέιτενλικ καλύπτει την περίοδο από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι και τα πρώτα χρόνια της επτάχρονης Δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967...
Η διά της μνήμης προσέγγιση του κόσμου, η πάλη με τις σκιές που σκορπίζει το φως της εσπέρας, για να αναπαραχθεί όχι το γεγονός, που έχει κιόλας παραδοθεί στις φλόγες, αλλά η αίσθηση και η ατμόσφαιρα που το συνθέτουν, ακινητούν τον χρόνο...
Από την προσφυγική Χαριλάου και τα Τροχιοδρομικά ως την επαρχία της Βιθυνίας, από τις αίθουσες των ευρωπαϊκών οργανισμών και τις πορείες ειρήνης στις Βρυξέλλες ως το προσκύνημα επιζώντων της Χιροσίμα στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης στη Θεσσαλονίκη, και από τη μνήμη της γεύσης ως την διαρκή απορία της πολιτικής συνείδησης, η αφήγηση του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη χαράζει με προσωπικό τρόπο και ύφος πάνω στην παλίμψηστη ταυτότητα της πόλης γραμμές μιας συλλογικής διαδρομής...
Ήταν επόμενο ότι η βιωματική παρακαταθήκη του Ηλία Πετρόπουλου από τη Θεσσαλονίκη και το πάθος του να ασχοληθεί με όσα απέρριψε η εθνική ιστοριογραφία για δεκαετίες, θα τον οδηγούσε να ασχοληθεί με τους Εβραίους της Σαλονίκης...
Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη Θεσσαλονίκη – Κωνσταντινούπολη – Ανατολή είναι ένα πολυσυλλεκτικό συναξάρι –δημοσιευμένων και αδημοσίευτων– κειμένων τα οποία έχουν γραφτεί για πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που σχετίζονται με τις δύο πόλεις που αποτελούν κεντρικό πόλο αναφοράς και δημιουργικής έμπνευσης του ιδιοσυγκρασιακού συγγραφέα : τη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη...
Το κίνημα των Ζηλωτών της Θεσσαλονίκης και η δημιουργία μιας πρώιμης λαϊκής δημοκρατίας που επικράτησε για μια επταετία, αποτελεί ένα γεγονός που κατέχει εξέχουσα θέση στην παγκόσμια κοινωνική ιστορία των λαών...
Αυτός ο λαός τραγουδούσε! Και το τραγούδι του ήταν οι ρίζες, η ανάμνηση της μακρινής αλλά όχι λησμονημένης Ισπανίας, ο πόνος της προσφυγιάς, η νοσταλγία για κάποιες χαμένες πατρίδες στην Καστίλη, στη Μαγιόρκα, στην Αραγόνα! Ήταν ακόμα το σκίρτημα της ψυχής, η επίκληση στη θεία παντοδυναμία, ο ύμνος στον αιώνιο κι ακατάλυτο έρωτα, ο σύντροφος της αναγαλλίασης και της καταφοράς, στον γάμο, στον ερχομό του παιδιού, στη δουλειά, στο γλέντι, στον θάνατο...