Tο "Καπούτ" ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο....

Ανάμεσα στην ανάσα της θάλασσας και την αλμύρα του αέρα, η ζωή στη Βιγκάτα κυλά με τον συνηθισμένο θορυβώδη ρυθμό, με καπρίτσια και καβγάδες· έντονα πάθη, ανυπομονησία και παραξενιές....

"Acabar" στα ισπανικά σημαίνει τελειώνω....

Ένας καλλιτέχνης πέφτει θύμα κλοπής του ποδηλάτου του στη μεταπολεμική Ρώμη....

Στη Βιγκάτα οι νύχτες θυμίζουν την ομορφιά που έχουν οι βραδιές στα ποιήματα του Λεοπάρντι - θλιμμένες αλλά μαγευτικές....

Ο Καμιλλέρι επινοεί ελάχιστα από αυτά στα οποία αναφέρεται και, όταν τα μεταφέρει στις σελίδες των βιβλίων του, άνθρωποι και γεγονότα γίνονται σαν τα ξύλινα αλογάκια του λούνα παρκ που γυρίζουν σ έναν κύκλο ακολουθώντας το ένα το άλλο....

Ένα παιδί εξαφανίζεται σ’ ένα πάρκο έξω από τη Ρώµη....

Η Σουμπούρα είναι μια αρχαία γειτονιά της Ρώμης, όπου οι πατρίκιοι συγχρωτίζονταν με τον όχλο, τους κακοποιούς και τις πόρνες μέχρι το 1960....

Δύο σκοτεινές ιστορίες μοιραίων ερώτων, παράλληλες αλλά και συγχωνευμένες, όπως σε παιχνίδι με καθρέφτες, με "κατοπτρικά" σχεδόν γεωμετρικά ζεύγη ηρώων, ζώντων και νεκρών: η μία, σύγχρονη του συγγραφέα (στα τέλη του 19ου αιώνα), αντανακλά μια παλαιότερη, μεσαιωνική....

Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάμεσα στο Τορίνο, το Παλέρμο και το Παρίσι, συναντάμε μεταξύ άλλων μια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, μερικά πτώματα μέσα σ έναν υπόνομο του Παρισιού,

Έτσι έγινε και είδα το Εκκρεμές....

Ο Έκο είναι σαφής: Δεν υπάρχουν ιστορίες χωρίς νόημα....

Η επίκληση σε βασίλισσες που αγάπησαν απεγνωσμένα και μάταια, έτσι όπως η Λοάνα, ξυπνά συχνά τα θαύματα από ύπνο αιώνων, γεννά ανεμοστρόβιλους που φέρνουν αφηγηματικές εκστάσεις και λυτρώνει από το λήθαργο του νου....

Θες να κάνεις φιλοσοφία; Γράψε ένα μυθιστόρημα....

Σ’ αυτό το βίαιο, τρυφερό και παθιασμένο μυθιστόρημα, ο Κλάουντιο Μάγκρις αντιμετωπίζει τον πόλεμο, μια έμμονη ιδέα του που, ανεξαρτήτως εποχής ή χώρας, σχεδόν δεν μπορεί να αποσχιστεί από την ίδια τη ζωή: έναν πόλεμο οικουμενικό, κόκκινο από αίμα, μαύρο σαν τα αμπάρια των δουλεμπορικών καραβιών, σκοτεινό σαν τη θάλασσα που καταβροχθίζει θησαυρούς και πεπρωμένα, γκρίζο σαν τον καπνό των σωμάτων που κάηκαν στο κρεματόριο της Ριζιέρα ντι Σαν Σάμπα, λευκό σαν τον ασβέστη που σκεπάζει τους λάκκους με τους νεκρούς....